Bewerken: Maitland Late over "Innerlijk kompas"

Titel (ar)

Subtitel (ar)

Inleiding (ar)

Titel (de)

Subtitel (de)

Inleiding (de)

Titel (en)

Subtitel (en)

Inleiding (en)

Titel (es)

Subtitel (es)

Inleiding (es)

Titel (et)

Subtitel (et)

Inleiding (et)

Titel (fr)

Subtitel (fr)

Inleiding (fr)

Titel (nl)

Subtitel (nl)

Inleiding (nl)

Titel (pl)

Subtitel (pl)

Inleiding (pl)

Titel (ru)

Subtitel (ru)

Inleiding (ru)

Titel (tr)

Subtitel (tr)

Inleiding (tr)

Titel (zh)

Subtitel (zh)

Inleiding (zh)

Innerlijk kompas was het onderwerp. Een onderwerp dat mij na aan het hart ligt. Mijn tweede boek, getiteld &#39;Weg van de eenvoud&#39;, begin ik niet voor niets met de vraag of wij als mensen, organisaties en als maatschappij verdwaald zijn, ergens de weg zijn kwijtgeraakt in al onze drukke bezigheden. Daar ging het dus over. Hoe vind je de weg, hoe houd je koers?
We (Bart van Rosmalen, Elisabeth Bogaard, Corrie Nagtegaal en ik) werkten met Peter Rombouts, drievoudig wereldkampioen Tangodansen. Tango is een improvisatiedans. Je stemt af op je partner, en in die totale afstemming ontstaat iets moois. Nee, het is niet &#39;de man&#39; die leidt, en &#39;de vrouw&#39; die volgt. Het is een complexe interactie van richting geven en volgen. Een deel van de avond werkten we met de dans zelf. Mijn eigen ervaring was bijzonder: in het begin vond ik het leuk om te doen. Ik was heel scherp gericht op de beweging die Peter inzette en probeerde die te volgen en te voelen. Nadenken helpt niet; Het gaat erom, &#39;in het moment te blijven&#39;, mee te gaan, je over te geven. Na verloop van tijd werd dat moeilijker. Ik kwam mijn innerlijke criticus tegen, die mij vertelde dat ik het niet goed deed. Ik ging nadenken, en ik kwam in een cirkel terecht die me eerder verkrampte dan me hielp me over te geven.
Ik was de avond begonnen met iets te vertellen over Tai Chi, wat ik beoefen. Daarin leer je steeds meer &#39;te zakken&#39; in de beweging die je maakt. Door je aandacht in de beweging te brengen, raakt die als het ware gevuld, wordt die zwaarder en intenser. Toen ik dit liet zien kreeg ik ook terug dat het voelbaar was. Daar begint het dus: je totaal &#39;in de beweging te begeven&#39;. Daar begint iets van innerlijk kompas te ontstaan. Bijzonder: juist door niet te controleren maar je over te geven, ontstaat zicht op een innerlijk kompas dat de weg wijst. Andersom: door steeds &#39;iets te willen&#39; en de koers te willen uitzetten, raak je in strijd verwikkeld en verlies je het kompas.
Innerlijk kompas gaat dus niet over &#39;weten wat je wilt&#39; of &#39;sturing geven&#39; in mijn ervaring, maar over je afstemmen. Afstemmen op iets in jezelf, en tegelijkertijd op iets dat groter is dan jezelf. We noemden het &#39;deep listening&#39;: Je met al je sensoren verbinden aan de beweging die er is, die je meemaakt, zodat je als het ware één wordt met de beweging waar je in zit, de context, of de ander.