Annuleren
Bewaren
Publicatie
English
Nederlands
Gepubliceerd in
العربية
Deutsch
English
Español
Eesti
Français
Nederlands
Polski
Русский
Türkçe
中文
Titel (ar)
Subtitel (ar)
Inleiding (ar)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (de)
Subtitel (de)
Inleiding (de)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (en)
Subtitel (en)
Inleiding (en)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (es)
Subtitel (es)
Inleiding (es)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (et)
Subtitel (et)
Inleiding (et)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (fr)
Subtitel (fr)
Inleiding (fr)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (nl)
Subtitel (nl)
Inleiding (nl)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (pl)
Subtitel (pl)
Inleiding (pl)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (ru)
Subtitel (ru)
Inleiding (ru)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (tr)
Subtitel (tr)
Inleiding (tr)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
Titel (zh)
Subtitel (zh)
Inleiding (zh)
Werken in tweetallen na de introductie van Daan. Bijzonder, na reflecties van veel werkvormen die ik kan terughalen merk ik dat ik dit stukje moeilijk kan terughalen. Gelukkig kan ik uiteindelijk mijn aantekeningen terugvinden. Ik kan mij voorstellen dat ik geïnteresseerd was en goed luisterde. Ik herinner mij het langslopen langs de PowerPoint in papieren aan de wand, maar het eigen verhaal van Daan ging daaraan vooraf. Ik weet dat Daan zijn ontwikkeling beschreef van regulier onderzoeker naar onderzoeker met interesse in muzisch onderzoek. Daarna werden we met een formulier in tweetallen aan het werk gezet. Wat was de vraag? We moesten op het formulier iets invullen. Ik heb 6 vakjes ingevuld met een idee over welke kennis voorgaande oefeningen opleverde. Ik herinner mij met Martine intensief in gesprek geweest te zijn, en ik denk dat we bijna geheel de opdracht zijn vergeten. Ik denk dat ik nog wel geprobeerd heb om ons gesprek zo te voeren dat hier ook aandacht voor was. Ik heb in ieder geval 6 vakjes ingevuld voor de bijdragen van de interventies op mijn onderzoek, maar deze zeggen mij achteraf erg weinig. Het was het typische enquete-gevoel; ‘oh, ja dat moet ook nog, en het zal wel ergens goed voor zijn’. Maar de overgang naar het formulier leek nauwelijks te overbruggen. Ons gesprek ging over raakvlakken; de verschillende beroepen en rollen in het werk die ook verschillende gebruiksaanwijzingen hebben en niet klakkeloos in elkaar kunnen overgaan. De opleiding begeleidingskunde. Ik herinner mij bevestigd te hebben met de opleiding begeleidingskunde een integratie van mijn eerdere beroepen gemaakt te hebben. Ik heb intensief van mijn eigen ervaringen verteld, maar weet ook niet meer zo goed welke ervaringen precies. Vreemd zo’n oefening en tegelijk een gat in mijn geheugen. Wat was de opdracht? Naar mijn herinnering hebben we gesproken over beider werksetting en de opleiding begeleidingskunde. Ik denk achteraf, ik, we hebben ons laten meeslepen in de kennismaking, in de overeenkomsten, in de uitwisseling. Welke muze was dat? In ieder geval was er enthousiasme. Hoe gebeurde dat? Als er mij hierin iets interesseert is dat dit aan mijn herinnering ontsnapt is. Dit weerspreekt het idee dat alles cognitief is vast te houden en te registreren. Dit maakt het interessant stil te staan bij wat hier gebeurde. Mogelijk heb ik bij de wetenschappelijke stappen langs de powerpoint mijzelf ‘uit’ gezet, of mijn ervaren ‘uit’ gezet. Kan het zijn dat het een prettig gesprek was en het formulier en de opdracht daarop niet aansloot? Had het iets met de soort informatie te maken dat ik deze niet in mijn geheugen kon opslaan? Zoiets als ik iets niet in woorden kan vatten ik dit niet waarneem of onthoud.
العربية
Deutsch
English
Español
Eesti
Français
Nederlands
Polski
Русский
Türkçe
中文
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
<p><!-- z-media 5462 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false,"link_url":""} --></p>
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Gekoppelde media
wmo 3 klein.jpg
voeg een mediabestand toe
Reflectie
Bewaren
Bewaren en bekijken
Verwijderen
Bewaren