Bewerken: een spoken word Pecha Kucha

Titel (ar)

Subtitel (ar)

Inleiding (ar)

Titel (de)

Subtitel (de)

Inleiding (de)

Titel (en)

Subtitel (en)

Inleiding (en)

Titel (es)

Subtitel (es)

Inleiding (es)

Titel (et)

Subtitel (et)

Inleiding (et)

Titel (fr)

Subtitel (fr)

Inleiding (fr)

Titel (nl)

Subtitel (nl)

Inleiding (nl)

Titel (pl)

Subtitel (pl)

Inleiding (pl)

Titel (ru)

Subtitel (ru)

Inleiding (ru)

Titel (tr)

Subtitel (tr)

Inleiding (tr)

Titel (zh)

Subtitel (zh)

Inleiding (zh)

Zoals lijven letters vormen en letters vormen woorden, in samenhang met elkaar, zo lopen deze studenten dit jaar samen op. Een prebachelor beweert hen te leren om succesvol te participeren in een studentenmaatschappij.
Zo ook Soleil, zij doet mee in dit project van een groep met afkortingen: HU, UAF AFAS, gemeente Utrecht, zij menen het oprecht als zij beweren, dat zij mee willen bouwen aan een paradijs waar een vluchteling zijn weg kan vinden in het Hoger onderwijs.
Bewijs hiervoor wordt reeds geleverd sinds 2016, sindsdien was te zien hoe tientallen ontheemden de taal machtig werden en leerden redeneren zoals Nederlanders denken. Ook Gerios gaat los op onze inheemse systemen, maar is dat voor hem voldoende om zich welkom te weten?
Want pretentie matcht soms niet met werkelijkheid, dus hoe behoed je Tamim volgend jaar voor eenzaamheid? Dat hij voor zijn onbegrip moeten boeten als hij zoekend naar herkenning tussen onbekende studenten doolt door de school?
Om lering te trekken uit deze ervaring die eerdere leerlingen tegen kwamen, vraagt Hanke Drop, coördinator, mij mee te denken hoe mensen als Adam, sociaal en maatschappelijk hun plek kunnen vinden en mee kunnen doen als hun studies beginnen.
Dat is Hummus &amp; Hutspot geworden; daar waar ik jou ontmoet. En als iets niet moet, dan mag het; ik mag jou en ik mag mij laten zien om jou te leren kijken naar wie jij bent ten opzichte van mij. Hij is Kresto en ik herken mezelf in hem en toch ook niet, dus leert hij me zien wat hij ziet.
En ontmoeting wordt voller wanneer prebachelors, naast elkaar, ook nog anderen tegenkomen; andere huid, ander haar. Reguliere studenten, die zich laten ontmoeten, die bereid zijn om mee wederkerig te leren wat anders is aan Hassan en wat hen met hem verbindt.
Maar hoe activeer je mensen uit verschillende werelden, met verschillende beroepsperspectieven en dromen, hoe laat je hen komen tot een plaats waar Mohamed Melissa’s ervaring ervaart? Door hen mede verantwoordelijk te maken daarvoor.
En door een taal te zoeken die iedereen verstaat, want als Sahag zijn ervaring vertaalt in een beeld verbaast hij zichzelf wellicht net zoveel als zijn medestudent, maar op hetzelfde moment, weten beiden dat woorden niet uit kunnen drukken wat zij samen beleven, in contact met elkaar.
Het is waar dat wat daar soms gebeurt tot verwondering leidt, als verlegen Fares in een workshop beschrijft hoe een tekening van zijn broertje hem weer terugbrengt naar huis en Matin in tranen beseft, ik ken jouw broertje niet maar ik ken wel dat gevoel van thuis.
Naast muzisch ontdekken in de kaders van een lokaal, gaan Rania en de rest ook op pad. Om te zien hoe hun verhaal zich verhoudt tot de omgeving, hoe je toepast ‘in het wild’, wat je samen hebt gespeeld en waar je tegenaan loopt en met wat.
Na een half jaar op weg te zijn geweest met deze mensen, is het tijd om terug te kijken en te proeven van de oogst. In Barry en de zijnen die bereid zijn zich te delen en zich te laten verrassen is de winst wellicht het grootst.
En hoewel Ahmad standaard te laat komt, komt hij trouw en met hem mee, komt nagenoeg de hele groep. Wat vorig jaar een zorg was, de absentie, is absent, door motivatie weggezonden. Je zorgt dat je er bent, want je wordt door de rest gevonden.
Maar bovenal proef je plezier en toenemend vertrouwen, dat doorsijpelt in het daag’lijks leven en waar Shahab op door kan bouwen, al dromend van de arthousefilm die in zijn hoofd al af is. Hij duft’m al te delen en weet dat het meer dan slechts een wens is.
Hoe artistiek is het als Zena niet de woorden hoeft te leren maar mag voelen hoe de kleuren en de beelden zich verbinden als ze spelend haar verhaal vertelt en knipt en plakt wat ze verlangt, als ze dat in een collage vangt en het deelt met wie zijn droom naast de hare hangt?
Is het didactisch als Amir nu doet wat hij niet durft maar het toch deed omdat hij weet wie ik ben als ik het vraag en hem uitdaag te ontdekken, dat wat hij niet wist? Ik denk het wel. Want In het wezen van ontmoeting ligt de wil om te ontginnen en te leren van elkaar.
En als Maamoun en zijn maten dit vertrouwen uit gaan dragen en bereid zijn op te dagen op dagen van de partners. Als ambassadeurs van de ontmoeting, zelfbewust en vol vertrouwen, kan de prebachelor verder bouwen, zit er groei in.
Na dit jaar, als Kathreen HRM doet, als toetsen moeten, hoop ik dat zij nog steeds ont-moet, dat Hummus &amp; Hutspot dan bijdraagt aan de bildung van een nieuwe lichting nieuwe mensen, wiens eigen verhaal nog centraler staat.
Want Abdulrahman werd ook bij NT2 ineens opener, dus neem deze wederkerige creatieve werkwijze mee in het brede perspectief van de prebachelor en daarbuiten en de output en outcome zal zich outreachend gaan uiten, niet alleen onder studenten, maar ook onder docenten.
Vluchtelingen heb ik weinig ontmoet dit jaar. Wel tientallen getalenteerde, gepassioneerde mensen die creatief spelend, mij en elkaar in hun leven laten delen. Die het lef hebben om zich te leren en te laten kennen. Dat is Hummus &amp; Hutspot.