Bewerken: gesprek met de koffiekan 17/5/2018

Titel (ar)

Subtitel (ar)

Inleiding (ar)

Titel (de)

Subtitel (de)

Inleiding (de)

Titel (en)

Subtitel (en)

Inleiding (en)

Titel (es)

Subtitel (es)

Inleiding (es)

Titel (et)

Subtitel (et)

Inleiding (et)

Titel (fr)

Subtitel (fr)

Inleiding (fr)

Titel (nl)

Subtitel (nl)

Inleiding (nl)

Titel (pl)

Subtitel (pl)

Inleiding (pl)

Titel (ru)

Subtitel (ru)

Inleiding (ru)

Titel (tr)

Subtitel (tr)

Inleiding (tr)

Titel (zh)

Subtitel (zh)

Inleiding (zh)

Tijdens het festival wendingen ben ik met hulp van mijn groepsgenoten uiteindelijk in staat geweest het gesprek met de koffiekan te voeren. Ik weet dat dit raar klinkt en het is wellicht ook niet helemaal normaal. De onderzoeksvraag ‘in hoeverre mag het muzische een plek krijgen binnen de dominante waarheidspraktijk van de organisatie’ hield mij echter zo bezig dat ik mij alles veroorloofd heb om deze vraag te beantwoorden. Het doorzagen van de koffiekan en het gesprek met patiënten dat daaruit voortvloeide over &#39;het gewenste beeld naar buiten&#39; en &#39;het liever niet geziene beeld van binnen&#39; waar we wel dag in dag uit mee aan het werk zijn was indrukwekkend. Toch bracht dit nog niet het gewenste contact tot stand tussen het muzische en de dominante waarheidspraktijk binnen mijn organisatie.
Ik trof in de HKU tijdens ons werken dezelfde koffiekan en heb de moed gevat na het introduceren in de groep een dialoog met de koffiekan uit te schrijven met deze kan voor mijn neus. Ik bedankte voor alle betrouwbaarheid wat betreft het op tijd klaar staan en warm houden van koffie in allerlei belangrijke vergaderingen en bijeenkomsten van de afgelopen tijd. Ook heb ik benadrukt dat uit deze bijeenkomsten mogelijk de indruk gewekt kan zijn dat de mens een zeer voorspelbaar wezen is en men zich aan allerlei regels van tijd en taak en rol houdt. Ik meende hier de koffiekan te moeten introduceren aan een onvoorspelbare mens die gevoelens heeft en zich vaak niet enkel aan rechtlijnige overwegingen committeert, maar ook nog allerlei andere drijfveren heeft die niet zo rechtlijnig te begrijpen zijn. Ik meende de koffiekan te moeten vertellen dat mensen bijvoorbeeld af kunnen dwalen of ineens naar de wc moeten. Hier hoorde ik van de koffiekan instemmend geluidje. Ik meende te horen dat hij zei ‘dat had ik ook al gemerkt ja’. Toen gebeurde wat ik niet voor mogelijk had gehouden; ik merkte nieuwsgierigheid bij de koffiekan. De koffiekan vroeg verlegen; ’maar hoe zit dat dan met jullie en regels’. Het was duidelijk een oprechte vraag. ‘Waar richten jullie je dan op?, &#39;Wat is dan voor jullie belangrijk?&#39;. Ik was dankbaar om de opening die ik voelde en voorzag een lang gesprek...
De dag daarop merk ik dat ik de koffiekan een bekentenis wil doen. &quot;Weet je &#39;kan&#39;, mensen doen vaak alsof ze het weten en alles op een rijtje hebben. Het gekke is dat ze dat ook echt geloven. Het is ook zo dat ze veel weten en vast ook veel rijtjes in hun hoofd hebben, maar ook is het zo dat er ongelofelijk veel momenten zijn waarop mensen het even niet weten en daarin een weg moeten zoeken. Beste koffiekan, ik snap je verwarring als je er tot nu toe van uit ging dat alles toch vrij rechtlijnig in elkaar stak. Je wordt nu geconfronteerd met iets wat bijna echt niet meer te begrijpen is. Je vraagt wat zoeken is? Zoeken is een soort van uitvinden wat je zou kunnen doen? Of niet alles vast ligt wat gebeuren moet? Nee, eigenlijk hangt ons leven aan elkaar van toevalligheden. Toevalligheden? Iets dat zomaar gebeurd? &#39;Ik wist niet dat dat bestond&#39;.
Een week later was ik met een vriend in gesprek. Midden in het gesprek zei ik tegen de vriend ‘er luistert iemand mee’. Na een lang gesprek had de vriend gezegd dat er uiteindelijk eigenlijk maar 2 dingen belangrijk zijn ‘liefde en schoonheid’. De koffiekan had meegeluisterd en zat zich hierover een heleboel dingen af te vragen.