Annuleren
Bewaren
Publicatie
English
Nederlands
Gepubliceerd in
العربية
Deutsch
English
Español
Eesti
Français
Nederlands
Polski
Русский
Türkçe
中文
Titel (ar)
Subtitel (ar)
Inleiding (ar)
Titel (de)
Subtitel (de)
Inleiding (de)
Titel (en)
Subtitel (en)
Inleiding (en)
Titel (es)
Subtitel (es)
Inleiding (es)
Titel (et)
Subtitel (et)
Inleiding (et)
Titel (fr)
Subtitel (fr)
Inleiding (fr)
Titel (nl)
Subtitel (nl)
Inleiding (nl)
Titel (pl)
Subtitel (pl)
Inleiding (pl)
Titel (ru)
Subtitel (ru)
Inleiding (ru)
Titel (tr)
Subtitel (tr)
Inleiding (tr)
Titel (zh)
Subtitel (zh)
Inleiding (zh)
العربية
Deutsch
English
Español
Eesti
Français
Nederlands
Polski
Русский
Türkçe
中文
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
<p><span>Het eenvoudigste door Henk van der Waal uit Door alle honderd harten wit te kalken (zie foto's)</span></p> <p><span>Dit gedicht is het tweede in een bundel van tien. Alle tien samen behandelen de meest existentiële vragen van het leven. Het gedicht is lang, de woorden en zinnen lijken niet te stoppen, door te stromen als gedachten, zonder leestekens heb je als lezer invloed op de betekenis. Na 1 keer lezen snapte ik het niet, maar sommige zinnen raakten me diep zoals; </span></p> <p><span>‘door niets meer te zijn dan<br /></span>de ruimte die je inneemt’</p> <p><span>Het gedicht is een advies, een manier om het eenvoudigste te bereiken. Het eenvoudigste blijkt ook het moeilijkste te zijn. Een paradoxale situatie, waarover je moet nadenken om te begrijpen. Maar is dat begrijpen belangrijk? Of is het effect van de tekst op mijn lichaam wat leidend is. De laatste alinea: </span></p> <p><span>‘die jou dan wiegt tot in je diepste<br /></span>lagen en op je afkomt vanuit<br />elk punt in het heelal<br />om zich in jouw lichaam<br />te vertragen<br />en te verknopen<br />tot een plek die in de ruimte<br />heel de ruimte<br />samenbalt’</p> <p><span>Doet precies wat het zegt. Het gedicht bouwt zich op, is het heelal en vertraagt en verknoopt en balt in mij samen. Raakt me, tot in mijn diepste, want dat is wat ik ambieer, dat is wat ik verlang als mens, het eenvoudigste, wat het moeilijkste is, mijn uitgangspunt zijn. </span></p> <p> </p> <p><span>Hoe ben je dan de ruimte die je inneemt? En wat is ruimte dan?</span></p> <p><span> </span></p> <p><span>Een plek die je kunt vullen. <br /></span><span>Een plek die je kunt innemen.</span><br /><span>Wanneer je jezelf er wegdenkt; een uitsparing. </span><br /><span>Onzichtbaar vulmateriaal.</span><br /><span>Afgebakend, ingekaderd, hoe kleiner hoe minder potentie.</span><br /><span>Deeltjes met een kleine dichtheid in gasvormige staat, kunnen wijken voor vaste vorm/deeltjes met hogere dichtheid. </span><br /><em>—> </em><span>plek creëeren in jezelf waardoor je niet massief bent, niet star gevormd,waarin je kan bewegen en veranderen</span><br /><br /><span>Beschikbare plaats</span><br /><span>Plek waar je kunt zijn</span><br /><span>Beschikbare uitgestrektheid</span><br /><span>Gebied wat in theorie of in werkelijkheid begrensd is</span></p> <p> </p> <p><span>Als ruimte een plek/een gebied is met grenzen, hetgeen wat beschikbaar is ergens binnenin ergens tussen. Wat is dat ergens dan? Om ruimte te maken heb je dus een context, een omgeving nodig waartussen plek is. </span></p> <p> </p>
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Mediabestand toevoegen aan pagina
Gekoppelde media
IMG_6491.jpg
IMG_6493.jpg
IMG_6494.jpg
IMG_6496.jpg
IMG_6497.jpg
IMG_6498.jpg
voeg een mediabestand toe
Artikel
Bewaren
Bewaren en bekijken
Verwijderen
Bewaren