Bewerken: Intersubjectieve nieuwsgierigheid; spelen met perspectieven en pendelen tussen beeld en taal.

Titel (ar)

Subtitel (ar)

Inleiding (ar)

Titel (de)

Subtitel (de)

Inleiding (de)

Titel (en)

Subtitel (en)

Inleiding (en)

Titel (es)

Subtitel (es)

Inleiding (es)

Titel (et)

Subtitel (et)

Inleiding (et)

Titel (fr)

Subtitel (fr)

Inleiding (fr)

Titel (nl)

Subtitel (nl)

Inleiding (nl)

Titel (pl)

Subtitel (pl)

Inleiding (pl)

Titel (ru)

Subtitel (ru)

Inleiding (ru)

Titel (tr)

Subtitel (tr)

Inleiding (tr)

Titel (zh)

Subtitel (zh)

Inleiding (zh)

Een van de dingen die ik heb geleerd van de werkplaats muzisch onderzoek is het zoeken of creëren van een situatie waarin een vraag te beantwoorden is. Vaker loop ik met (onderzoeks)vragen rond maar het lukt niet altijd op een vraagstuk verder te komen. In soorten van samenzijn, mensen aan wie iets uitgelegd kan worden, mensen die anders kijken kan ineens een beantwoorden van een vraag een nieuw begin krijgen. Een nieuw begin omdat even iets niet vanzelfsprekend is. Een nieuw begin omdat er even een nieuwe onverwachte interesse is. Een nieuw begin omdat een ander perspectief een uitgangspunt is. In plaats van moeizaam knarsend trachten door te gaan in solistisch denkwerk wisseling van perspectief en context inzetten om vraagstukken vlot te trekken.
 
Een vraag mee rond dragen. Op het juiste moment stellen. Plaatsen op spanning door contrast te ervaren. Contrast op te zoeken. Dezelfde vraag in een totaal andere context opnieuw stellen. Voor wie schrijf ik? Aan wie schrijf ik, al was het in gedachten? Wie kan ik laten meekijken? Voor mijzelf is de eenzame inspanning vaak te groot, het lukt vaak onvoldoende de energie te vinden voor de investering als het alleen om mijzelf zou gaan. De inspanning blijkt ineens makkelijker op te brengen als de vraag bij anderen ook leeft. Door anderen te betrekken en betrokken te maken verandert een vraag van zwaarte en toegankelijkheid. Door het veranderen van de context kan iets dat zich eerder niet of stroef liet bewerken ineens bijna als vanzelf oplossen. Ook luister ik mee als ik geïnteresseerden iets vertel. Ik luister en schrijf als het even kan mee bij wat ik nog niet wist dat ik ging zeggen.
 
Kristalliseren. Soms vind ik een beeld of voorwerp dat kan staan voor een vraag. In gedachten blijft dit beeld bij mij in allerlei omstandigheden. De vraag krijgt daarmee een vorm. Het op deze wijze meedragen van een vraag leidt soms tot onverwachte initiatieven die iets doen in antwoord op de vraag. Welke actie roept mijn vraag op? En betekent dit dan ook iets voor het antwoord?