Ganger tussen de grenzen
De rol van een grensganger, iemand die tussen de gebaande paden durft te gaan en nieuwe verbindingen kan maken. Ik schreef aan deze grensganger een ode en een oproep.
*De ode aan de Grensganger*
De grensganger in tijd van sociale afstand.
De persoon die de verbinding weet te maken tussen elkaar die wellicht niet voorhanden ligt.
Die uitnodigt om te maken en de grens van contact op te zoeken.
Die de grens kan verleggen en de basisgrond weet uit te breiden.
Die contact durft en kan herdefiniëren en aan sluit bij wensen en behoeftes.
De Grensganger laat zich niet tegenhouden, maar floreert in zijn mogelijkheden.
Deze persoon wil ik aanspreken, inspireren en uitdagen.
Daar zitten we dan. In het huis, tussen de muren die ons zouden moeten beschermen te de ander. De mede-mens wie we nodig hebben in het leven, maar die we nu niet fysiek mogen zien en tegenkomen. Die muren die hopelijk ook voelen als thuis. Ik zit hier, en kijk uit mijn ramen. Naar de vogels die vliegen in de vrijheid, in de lucht en die geen weet hebben van wat de mensheid nu doorgaat.
In deze tijd zit ik, maak ik, leef ik en adem ik door. Mijn dagen kom ik door met improviseren, een nieuwe manier vinden. Wat werkt er wel en wat niet, jij ook?
Improviseren in het werk, het leven en de liefde. Met de huisgenoten die nu 24 uur lang met jou samen zijn. Die je bevragen direct en indirect. Snaren die anders geraakt worden, nieuwe belevingen. Improviseren gaat uit van accepteren, positiviteit, samenwerken en niet bang zijn om fouten te maken. Jezelf en de andere laten schitteren, binnen de ruimte die je hebt. Durven binnen de kaders te fantaseren en de mogelijkheid te zoeken. Spelen met de muren, dichterbij voor rust en persoonlijke ruimte of verder weg voor input, prikkels en ideeën. Om samen te maken, iets nieuws dat buiten jouw ruimte zit. Vanuit de open geest die volledige vrijheid zoekt in de beperking.
De ‘normale’ dag is nu anders, ik weet het. Ook ik ervaar het. Als partner, als coördinator en als maker, maar ik roep graag op tot de ervaring te omarmen. Probeer iets optimaals te zoeken om tot stand te brengen wat als zinvol wordt beleefd. Is dat vliegen als een vogel? Je verstoppen in een rots onder water? Of juist samen met elkaar de chaos in te stappen? Wat zou jij nu eigenlijk willen doen?
Schep een nieuwe wereld. Jouw nieuwe wereld. Jullie nieuwe wereld, en verrijk ons met die nieuwe wereld. Laten we elkaar prikkelen, uitdagen om in het vrije te spelen. In een constante beweging van binnen naar buiten en weer terug. De snaren te laten resoneren op het klappen van de vleugels van de vogel in de trillingen van de lucht. Laat je meevoeren. Ga terug naar jouw gevoel, jouw verhaal. Wat heb jij nu te vertellen? Welk verhaal wil je kwijt? En hoe?
Ik vraag nog 1 ding, hou je hart vast. Niet letterlijk, maar leg beide handen op je hart. Sluit je ogen en adem diep. Vraag jezelf, waar hecht ik waarden aan?
Wat wil je daaruit delen?