“Door die gesprekken als een opvoering te realiseren ontstaat muzische distantie ten opzicht van de arena waarin het ‘gewone’ gesprek vastzit of gescript is. De muzische benadering voert de deelnemers tijdelijk mee naar een andere muzische realiteit van betekenis geven door vertellen, spelen, maken en delen. Het gesprek als theater maakt duidelijk dat de muzische werking van de opvoering niet is voorbehouden aan kunstenaars en expressievelingen. Het muzische dat gaat over inspiratie, bezieling en de geest krijgen en over ambiguïteit, verbeelding en het uithouden in het niet-weten is niet specialistisch maar juist generiek. Het sluimert in elk professioneel handelen en kan worden aangewakkerd.”

Het principe van de ‘Magic Circle’ komt zo nu en dan langs in game- of experience design. Wat in deze tekst naar voren komt, en min of meer samengevat in dit citaat, is dat deze magic circle ook in gespreksvormen gecreëerd kan worden. Bijvoorbeeld door het gebruik van spelregels om zo een ‘veilig’ kader neer te zetten voor de deelnemers. Het scheppen van een ruimte waarbinnen een persoon vrij is te doen en laten wat hij wilt, maar toch geplaatst binnen een kader is iets wat mij intrigeert. Binnen connecting conversations zit dit dan in het ontwerpen van een gesprek zonder de invulling te beïnvloeden/sturen.