Door de veelheid & variatie van reacties na de 1e schrijfronde raak ik beduusd. Ik word geconfronteerd met het citaat dat ik zelf uit de tekst had uitgekozen over individuele zeggingskracht & gemeenschappelijke creatie. Moet ik nu mijn eigen gedachten loslaten & opgaan in die van alle anderen, of zelfs maar één van de anderen? Dat is een hele opgave voor me.

Toch probeer ik samen te vatten wat me heeft aangesproken in ieder van de andere reacties.

En daarna valt me op dat ik in de gauwigheid van het luisteren iets van ieders eigenheid heb genoteerd. En dan is mijn cirkel toch weer rond - ik begon immers met die individuele zeggingskracht.

Nu nog de gemeenschappelijke creatie...