En van elders schreef Anouk: 

ik rijg een visdraad door mijn kruin

knoop het andere eind aan het brandalarm

dat toch geen dienst meer doet

nu de hele wereld haar noodklokken luidt

zo leerde ik op ballet rechtop te dansen

aan een denkbeeldige draad

op mijn rug groeiden vleugels

en zelfs de zwaan die sterven moest

stierf op haar tenen met haar mondhoeken richting de sterren

nu is dansen vallen

ze zeggen dat enkel verbeeldingskracht het kan winnen van de zwaartekracht

maar alleen een echte draad kan mijn bloedende kruin nog rechtop houden

ideeën hebben niet de moed om op te stijgen

de woorden die ik schrijf steken hun kop diep in het zand

de wereld zakt door haar knieën

en niemand mag te dicht naderen om haar op te vangen

en toch

en toch

de lucht is nog nooit zo van de vogels geweest

Uit Serres 'muziek' (2012) op pagina 88. "Om meer licht te werpen op hoe het een voortkomt uit het ander maak ik opnieuw, maar dan in omgekeerde richting, de tocht door de landschappen die ik tijdens mijn wereldreis heb gehoord: eerst de grondruis, een tumult grillig als een stekelige struik dat afkomstig is uit de wereld en uit de dingen; daarna de uiteenlopende stemmen van het levende en lijfelijke, dat overdekt is met stekels van bewegingen en emoties maar ook weer los van elkaar staat; vervolgens de klank, effener, de snaren en huiverende buizen, de zuivere en kwantificeerbare akoestiek van de trillingen; de muziek in maten en ritmen, in composities, soms als een fuga op de vlucht; en tenslotte daaruit weer de verspreide talen en het betekenisvolle woord. Dat zijn vier of vijf lagen die elkaar bedekken, soms maar gedeeltelijk en heel vaak overspoeld door de golven van alle muziek, die dan van geluk de smalle mineurbedding, waar de gangbare kunst haar gevangen houdt, lijkt in te ruilen voor de brede majeurbedding van alles waarnaar geluisterd kan worden".