Dag 1

De stilte laat

contouren achter

van de mensen

die op stoelen zaten

en tassen

die de mensen

met die stoelen

achterlieten

Die mensen ontroerden

waren ontroerd

of echt verdrietig

en bang

Dat lieten zij zien

of niet

maar het werd gezien

Zij vertrekken

bijna allemaal

direct

Van de stilte?

Of naar zichzelf?

En wat doe ik?

In die stilte?

Ik denk nog eens

aan hen

omdat het mij

ontroerde

dat er nog geen stilte was

en zij zo spraken

over stilte

Dag 2

Ik geef vorm aan dat

wat helemaal geen vorm wil hebben

Dat wat niet van mij is

maar waar ik van ben

Waarvan ik ben

Valt keer op keer uit elkaar

nadat ik het

keer op keer

mijn vorm gaf

Afgedwongen met mijn handen

die zo graag willen

maar de kracht niet krijgen

van dat wat niet van mij is

maar waar ik van ben

Waarvan ik ben

Dag 3

Vrouwen plakken

als goedhoud folie

aan elkaar

in mijn verwachting

Onoverkomelijk

uit angst

via mijn ogen

ergens anders

omheen gebonden

te worden

Zoals om mijn verwachtingen

of die van henzelf

Om die dan vervolgens

goed te moeten houden

Dat plakt en plakt en plakt

meer aan elkaar

hoe langer je ernaar kijkt

Met trekkende ogen,

met duwende ogen

of hoopvolle ogen

Het maakt niet uit