Nog even over de cipher. Het meest wezenlijke aan de kring straatdansers, of de Jam, is misschien wel dat zowel eigenheid als samenspel gelijktijdig vorm krijgen. Kijk even heel precies mee. Als je aan de cipher meedoet kan je een move maken, een eigen bijdrage inbrengen, omdat er een groep is. De groep is voorwaardelijk. Maar andersom is ook het geval. Als de deelnemers aan de cipher niet beurtelings zouden instappen om een move te maken zou er geen gezamenlijk werk, geen groep ontstaan. Dan blijft het begrip kring of groep leeg. Eigenheid en samenspel roepen elkaar in het leven. Ze ontvouwen gelijktijdig. De spelvorm daagt deelnemers uit zich steeds meer te onderscheiden. De kwaliteit en originaliteit van de moves nemen toe. En telkens is daar de groep die de bijval geeft, de waardering laat horen. Niemand kan domineren. Er is een constante beweging tussen soleren en deel zijn van het geheel. Als je heel goed wordt krijg je een aparte naam ontleend aan wat je aan ‘eigenheid’ laat zien. De danser Niels Robitzky gaat door het leven als ‘Storm’ door een ooit gerealiseerde overrompelende kopspin. Ook hij maakt altijd weer deel uit van het collectief en heeft dat samenspel nodig om zijn bijdrage te kunnen laten zien. Maximale drang om te soleren en maximale bescheidenheid om het geheel samen te dragen gaan hand in hand.

Als het werk dat we gewoon zijn meer vorm krijgt door werk- en gespreksvormen in te zetten, dan wordt vaak al snel de werking van de cipher voelbaar: aan de beurt komen en zowel de eigen bijdrage als het geheel dienen.  

De cipher is nu een paar keer langsgekomen. Zet nu voor jezelf de karakteristieken eens op een rijtje. Moet je binnenkort een bijeenkomst vormgeven? Kunnen de principes van de cipher je aanmoedigen om één of meer kleine elementen toe te voegen die je anders niet had gedaan