‘Doe meer met beeld en vertel je verhaal (met een kop, een romp en een staart) op papier’, zeg ik tegen een student die beeldend kunstenaar is en de HKU master Kunsteducatie doet. Zij heeft als onderzoeksopdracht ‘een stuk schrijven waarin ze een samenwerkend artistiek duo analyseert aan de hand van twee modellen’. Zij komt bij mij, omdat ik vanuit het HKU Expertisecentrum Educatie studenten help met schrijven en ze onzeker is over wat ze moet schrijven en hoe ze het aan moet pakken.
Deze twee opmerkingen waren voor haar voldoende om zich vrij genoeg te voelen om te doen wat ze zelf kon en kan. Zij stuurde mij het volgende mailtje: ‘Een tijdje geleden heeft u mij geholpen met de paper Spinvis. Ik wilde even met u delen dat ik een goede beoordeling heb gekregen: een negen. Ik ben u erg dankbaar met het helpen van de structuur en het idee om meer te doen met beeld. Dit was voor mij de aanzet om mij er in te storten’. 

 Een gesprek van een half uur, waarin de ander door vragen en opmerkingen van jou haar eigen kwaliteiten ziet, is het enige wat je hoeft te doen. Je geeft vertrouwen en spiegelt.

Als iemand dit doet, zie je wat je eigen kwaliteiten zijn en kan je vaak meer dan dat je denkt. Je doet dan gewoon en zo gewoon is dat niet, niet voor jezelf en niet voor de ander. Be and do yourselfie zingen de muzen en dat geeft vleugels.