Reflectie van: Arja Veerman, CvOI

CONTEXT 

Op 3 juni jl. organiseerde HKU samen met het ontwikkeltraject Creatief Vermogen Utrecht en ICEnet (UK) een onderzoeksochtend waarbij zes onderzoekstafels werden georganiseerd. Aan elke tafel zat een internationaal gezelschap van 8 tot 10 personen, afkomstig vanuit onderzoek, ontwikkeling en de praktijk. Dit gezelschap was bewust bij elkaar geplaatst door de organisatie, velen kenden elkaar niet persoonlijk maar (soms) wel van naam. Voorafgaand aan de bijeenkomst deelden de deelnemers elkaars bio's, en werd per tafel een thematiek aangegeven, met inhoud, doelstellingen. Ook werd per tafel een facilitator aan de groep toegevoegd. Deze bepaalde zelf welke werkvorm hij of zij wilde gebruiken om in 1 uur tijd met elkaar de thematiek te bespreken en gewenste doelen te bereiken. Aan tafel 5 werd de werkvorm van "De kunst van het vragen" ingezet. Dit om een gericht gesprek te kunnen creëren vanuit de heel open thematiek van de tafel, dat zonder structuur en terugkoppeling naar het persoonlijke geneigd zou kunnen zijn om snel alle kanten op te vliegen en "omhoog", af van het concrete. Het thema van de tafel was: 

5. Long‐term collaboration – from project to long-term implementation in school practice and a teaching plan: does a creative partnership have something to contribute to this process? If so, what?

WERKVORM

De werkvorm was door Bart van R. aangedragen, die als facilitator zou optreden. Door omstandigheden heb ik dat van hem overgenomen en de werkvorm op de volgende manier ingezet en uitgevoerd. De groep bestond uit 8 pers., afkomstig uit verschillende landen en met een diverse achtergrond. Voertaal was Engels. 

1. met de groep overeenstemmen dat we deze werkvorm gebruiken en open stellen dat deze werkvorm voor mij ook nieuw is en we gaan ervaren hoe deze werkt en we evt bijstellen indien nodig (4 min). We spreken af om in 4 rondes te werken, waarin we: 

2. starten met het opschrijven van een eigen vraag in stilte (1 minuut per keer)

3. daarna lezen we de vragen om en om voor; als iedereen is geweest kiest kiest de groep met elkaar een vraag om in discussie op door te gaan (3 minuten) 

4. een discussieronde volgt (8 min)

5 -> 2. na de discussie trekt ieder zich weer terug en reflecteert op eerder gestelde eigen vraag, die vervolgens kan worden aangepast. Een nieuwe vraag wordt geformuleerd, waarna met de volgende ronde wordt verder gegaan. 

6. na 4 rondes sluiten we plenair af door reflecties te vragen van de mensen van wie niet direct een gekozen/ besproken is (8 min). 

REFLECTIE 

+ Contextualiseren, het gesprek goed "zetten" en met welk doel we dit doen, werkt door op het gefocust blijven tijdens de rondes en de wrap-up doelgericht te maken  aan het eind. 

+ De werkvorm waarbij je steeds vanuit je zelf start, in de groep acteert en daarna weer terug gaat naar jezelf werkt heel goed; de discussie houdt focus en beweegt soms omhoog maar ook weer terug naar de grond; de deelnemers geven aan dit een prettige werkvorm te vinden en gaan ieder met hun eigen leeropbrengst aan het eind naar huis (nagevraagd) 

+ Soms voelt het als facilitator onnatuurlijk om een discussie na 8 minuten te doorbreken; toch werkt het en komt zo iedereen goed aan bod en in de tijd; de deelnemers geven aan geen last te hebben van deze interrupties; dominante persoonlijkheden krijgen geen kans om de groep te 'gijzelen', als facilitator heb je grond om hen te onderbreken, en dat met goed fatsoen.

- Er zou nog meer naar een gezamenlijke opbrengst kunnen worden nagestreefd; na deze tafel ging ieder weg met eigen ervaringen, en een mondelinge wrap-up die vluchtig was. Het zou mooi zijn als de werkvorm een staartje zou kunnen krijgen waarbij op kernpunten kan worden samengevat en hier in tastbare vorm na afloop op kan worden doorgebouwd 

LINK naar beeldverslag van het congres.