Groepen werden gemaakt, het hout stond klaar, de groep kon aan de slag. Wat ontzettend leuk om te zien dat elke groep anders werkte, de één keek naar de vorm van het hout en de ander zette er al gelijk een bijl in, slopen maar! De groepen hadden één overeenkomst en dat was, gewoon beginnen!

Mooi om te zien dat bepaalde onderwerpen weer ter sprake kwamen. Luisteren wij wel genoeg naar elkaar? Kijken wij wel goed naar de behoeftes van elkaar? Als ik beoordeeld zal worden, zal ik er heel anders in staan. Wat voor prijskaartje zullen we hier aanhangen? De werkomgeving doet wat met mij, het helpt mij om me over te geven.

Ook de kunstenaar in de hoek, Bart Rosmalen heeft mij op een andere manier naar de kunstenaar in de hoek rol laten kijken:

Ik moet het alleen doen, zij niet

Ik moet de beslissingen zelf nemen, zij niet

Ik moet in mijn comfortzone blijven, zij niet

Naast al deze ontwikkelingen zijn er ook nog mooie eindresultaten uit deze workshop gekomen. Een lovebank, een borrelnootjes/ bierstoel en een biecht/ tuin/bloemenbak/ complimentenstoel. Als ik een grote tuin had gehad, had ik ze allemaal meegenomen, maar eigenlijk horen deze meubels in hun eigen tuin of bijvoorbeeld in een leuk moestuintje.

Ten slotte mocht ik op de complimenten stoel zitten. Verschrikkelijk ongemakkelijk om deze complimenten binnen te laten, maar ook stiekem wel heel erg leuk en lief. Ik ben benieuwd wat de laatste workshop ons gaat bieden. Ik zeg, op naar het volgende avontuur!