In mijn onderzoek naar op welke manier Plaii overdraagbaar en uitvoerbaar is voor en door andere doelgroepen heb ik tijdens de Lectoraat tweedaagse een grote stap kunnen zetten: Rick nam de rol van facilitator op zich en zo kon ik als toeschouwer beleven hoe onder zijn leiding 5 groepjes van ca 5 deelnemers met diverse achtergronden met Plaii aan de slag gingen.

Ik zag tijdens het improviseren bij deelnemers ongemak van met onbekenden zomaar moeten beginnen met maken, ik zag mensen die over hun gene heen stapten, ik hoorde gezamenlijke lachsalvo’s terwijl er een over stroken papier heen hinkelende man langskwam, ik merkte focus op elkaar als groepje binnen de kakofonie van verschillende improvisaties, ik zag uitbundige spelende volwassenen.

In het daarop volgende gesprek vanuit de vragen zag ik deelnemers samenkomen, zelf de gesprekken met elkaar vormgevende om elkaar verder te leren kennen.

Ik was echt ontroerd door wat er allemaal gebeurde en vond de manier waarop Rick de sessie leidde heel prettig en vanzelfsprekend. Plaii is zeker overdraagbaar. Het doet me goed dat veel van wat ik voor ogen heb met Plaii duidelijk naar voren kwam deze avond. Het spelen, het verbinden, de rol van gewoon beginnen en het pas in tweede instantie in gesprek gaan (Dit is ook terug te lezen is in de reflecties).

Deze avond kende Plaii maar 1 ronde, achteraf vraag ik me af wat de groepjes verder hadden ontdekt van elkaar en van het spelen en wat meer rondes hen hadden kunnen opleveren. 

Ook zou ik meer willen weten over wat de rol is van het improviseren van diverse groepjes naast elkaar, zoals dit deze avond plaatsvond.