In mijn werk als coach/adviseur in de langdurende zorg merk ik dat verzorgenden en verpleegkundigen het vaak heel moeilijk vinden om elkaar vragen te stellen en elkaar te stimuleren om eens goed na te denken en stil te staan bij een (gezamenlijk) probleem of dilemma. Ik hoor vaak dingen als : "Dan doe je toch gewoon zus of zo..." of "Bij ons doen we dat gewoon zo".

Deze zorgmedewerkers  wordt veelal heel praktisch en oplossingsgericht te werk. Dat is vaak heel handig in hun werk, want wie wil er nu een diep reflecterende zorgmedewerker als er (in hun eigen woorden) bloedspoed is?

Maar ik merk dat ze dit ook doen wanneer zij te maken krijgen met pittige dilemma's, trage vragen of thema's die niet gelijk een eenduidig antwoord kunnen krijgen. Ook die krijgen al snel een noodverbandje om. (quick fix) 

Dat staat mijns inziens het leren van problemen en dilemma's en het ten diepste leren omgaan met problemen en dilemma's in de weg. Ik wil tijdens mijn onderzoek bereiken dat er meer reflectie op het leerproces rondom ervaren dilemma's komt, en dat er een manier ontwikkeld wordt om gezamenlijk op een andere manier met dilemma's om te gaan. Ik wil onderzoeken hoe verzorgenden in de langdurende zorg individueel en met elkaar leren van dilemma's die zij ervaren/ tegenkomen. En met elkaar een manier vinden om met dilemma's om te gaan

In het onderzoek wil ik  verzorgenden helpen om stil te staan bij hun dilemma's en daar samen met hun collega's mee te leren omgaan. Daarvoor is mijns inziens gezamenlijke professionele reflectie nodig. Daarnaast wil ik mezelf professionaliseren in het onderzoek doen naar de leerprocessen die daarbij plaats vinden en het ontwikkelen van interventies die daarin ondersteunen. De komende tijd ga ik aan het werk om muzische werkvormen te vertalen naar zorgpraktijken en te ontdekken hoe deze voor de zorgprofessionals werken en hoe hun leren daarin plaatsvindt.