• Maken om het maken: geeft plezier.
• Discipline laat zich organiseren! (reflecteren, schrijven)
• Praten om het praten.

Ik zei in de bijeenkomst “ik mis de vragen”. Later dacht ik dat heb ik niet goed geformuleerd, het is: “ik mis het vragen”. Het snel – primair - reageren op elkaar, op wat je denkt dat haakt aan wat je zelf al – denkt- te kennen zonder daarbij onderzoekend/benieuwd/nieuwsgierig te zijn naar wat de ander werkelijk bedoelt of zegt. Voelde me ook soort van op me plek gezet “dat herken je toch wel als we dat zeggen?” Ja, dat kan ik herkennen en snappen, maar mijn vraag blijft bestaan, dat ik denk ‘hebben we het echt over hetzelfde?”

• Voelt soms als een (onnodig?) creëren van systemen en scheiden van werelden door te spreken over wij en zij/jij/jullie. Dit komt in de werkplaatsbijeenkomsten ook geregeld voorbij in taal en gekozen woorden.
• Ook werd gezegd; “vragen kunnen later ontstaan, antwoorden zijn er soms eerst.” Het deed mij gelijk aan 42 denken: the ultimate answer to life (Douglas Adams - Hitchhikers’ Guide to the Galaxy)