Vragen die mij op dit moment bezig houden:

Wanneer is een leerproces voor onze studenten authentiek? Onze studenten worden opgeleid tot kunstenaar/docent. In hoeverre kunnen we deze twee 'werelden' dichterbij elkaar brengen? Met andere woorden: hoe kan een beeldend proces / artistiek onderzoek voedend zijn voor de pedagogische en didactische praktijk en omgekeerd.

Wat gebeurt er als we studenten de ruimte geven om vanuit hun eigen fascinaties en drijfveren te gaan werken? Welk kader bieden we dan en hoe gaan we om met het spanningsveld tussen ruimte geven en kaders aanreiken? En: hoe beoordelen we in een authentieke context?

Wat is mijn rol als begeleider tijdens een authentiek leerproces? Wat zet ik in? Welke vragen stel ik? Welke verschillende methoden zijn bruikbaar? Hoe kunnen we bijvoorbeeld muzische werkvormen hierbij inzetten?