Tijdens de eerste bijeenkomst kon mijn hoofd het soms niet meer bijbenen. De gesprekken waren abstract, ik miste het haakje. Ik pakte mijn boekje en mijn krijtjes en tekende intuïtief mee met wat ik hoorde/ voelde. Daarna bekeek ik mijn tekening, voegde er woorden aan toe vanuit wat ik zag en gaf dit terug aan de 'inbrenger'. Dat teruggeven (publiek maken) was een grote stap. Zie ook reflectie op de vorige pagina.
