Een route op de vloer waarlangs afbeeldingen liggen met een woord erop. Een grensganger die op uitnodiging de route volgt en aan de groepsgenoot, die staat bij een afbeelding, vertelt wat de prent of het woord oproept. In het kielzog van de grensganger loopt een schaduw mee als klankbord, die iets vraagt of letterlijk een duwtje in de rug geeft.

En zo komt naar voren wat onbewust aanwezig is. Ergens weet je ‘t, het is er al. Nu krijgt het betekenis door te bewegen, te vertellen, stil te staan en verder te gaan.

Een van de grensgangers vult de rol van schaduw vooral fysiek in, waardoor ik moet denken aan Ariël, een geest in The Tempest, en de zanni (knechten) in de Commedia dell’arte.

Als ik onderzoek hoe het ook alweer zit met Ariël, lees ik: Ariël is een variatie op het Engelse air (lucht), vanwaar de geest afkomstig is. Ariël dient zijn meester Prospero trouw, omdat deze herhaaldelijk belooft hem te verlossen van zijn dienstbaarheid.

Heb je die ander nodig om begeesterd te worden of begint het raken van de ander bij jezelf?