Niet zo gek als je bedenkt dat grofweg een derde van ons werkzame leven we daadwerkelijk in ons werk leven. We verschijnen zelf, en aan en met elkaar, in de context van wat we doen en welke (levende) plaats we innemen in de wereld.

We leven daarin als groep, samen met anderen. Zelfs een solitaire beeldhouwer op een heuvel is onderdeel van een ‘samen’ via het beeld met toekomstige kijkers. Dat samenleven in het werk zou je dus een belangrijke verschijningsvorm van de menselijke soort kunnen noemen. Belangrijk om er zorgvuldig mee om te gaan: de biotoop waarin onze soort in groepsverband verschijnt, de biotoop die we zelf vormgeven, zelf scheppen. 

Met ‘werk als levensvorm’ komen we een nieuwe metafoor op het spoor voor organisatie. Voorstel: laten we in een groepje die dat wil eens een middag zitten met het sleutelwerk ‘images of organisation van Garteh Morgan’. Laten we daar samen een extra hoofdstuk aan toevoegen: werk als levensvorm. De stelling ‘werk als levensvorm’ is op zichzelf al een gesprek, een werkvorm om mee te werken.

Schrijf je associaties eens op bij ‘werk als levensvorm’. Kijk naar het werk. Welke momenten springen naar voren? Wat is het gevoel dat er mee komt als je dit opschrijft of voor de geest haalt. (terzijde: mij geeft het een goed gevoel)