Soms is het niet luisteren naar een instructie misschien wel beter dan precies doen wat jij zegt.

Als facilitator sta je continu voor het dilemma; moet ik nu sturing geven of ruimte laten? Je wilt ergens dat het op een bepaalde manier verloopt, maar wanneer je te veel stuurt geef je geen ruimte voor creativiteit, eigenaarschap en flow. Let er maar eens op bij voorafgaande instructies. Mensen tunen vaak uit als je ze gaat vertellen wat ze dadelijk moeten doen. Bij de start komen de vragen: Wat was de vraag ook alweer? Hoelang hebben we ook alweer de tijd? Dit wil je eigenlijk niet, dat mensen zich druk maken om wat ze mogen en moeten. Een paar dingen waar je op kunt letten:

• Houd de voorafgaande instructie kort en duidelijk. Je zet de context waar je met elkaar in kunt gaan werken, maar begeleidt het proces gaandeweg. Het kan helpen de deelnemers hierop toestemming te vragen: is het goed als ik jullie in stapjes meeneem?
• Verhelderende instructiekaarten en programma beschrijvingen trekken mensen weer uit het hier en nu en uit de verbinding met zichzelf en het groepje. Soms kunnen een paar tips op een blaadje wel helpen. Schrijf ze dan niet te netjes, maar een beetje los op en geef waar nodig wat bijsturing om wat meer of minder op het blaadje te kijken.
• Schrijf verantwoordelijkheden toe door rollen te verdelen om zo ieders engagement op een bepaald stukje te vergroten.
• Gebruik kleine aanwijzingen: zoals twee vingers opsteken in plaats van te roepen “nog twee minuten!” of even een papiertje om hoog te houden.
• Studeer van te voren kleine regisserende zinnetjes of wendingen in: bij het brongesprek kun je bijvoorbeeld op verschillende momenten zeggen: “doe het nog eens” en “wat roept het bij jou op” (brongesprek).