Gooi eens in de groep: “Welke verschillende dingen hebben we nu allemaal gehoord?” Vaak wordt er in een groep met elkaar meegepraat: “volgens mij zeggen we wel ongeveer hetzelfde”. Of er wordt juist een hevige discussie gevoerd waarin het gevoel van eigen gelijk alleen maar versterkt. Soms gaat het zelfs compleet langs elkaar heen omdat er niet naar elkaar geluisterd wordt. Maar als je zegt “laten we al het onderscheidende benoemen”, dan gaan de oren open en krijgen alle stemmen een plek. Zou je op die manier tot een generatief gesprek kunnen komen, een gesprek van gezamenlijk groeiend inzicht?