Ik zat recht op in de nacht en

zei na jaren niet meer wachten

dat ik nu leren wou te leren

wat ik altijd al had geloofd.

Hij nam, nog steeds in mijn gedachten,

zijn lange kroon van arendsveren

van zijn zo lang verlangde hoofd

maar op zijn haar lag nog een poos

de witte krans van vogelroos.

(L. Vroman)