De laatste keer Playgrounds zijn we te gast in de muziekstudio bij Ronald Straetemans. De groep, vandaag behoorlijk klein door veel zieken, gaat een nummer opnemen. Ronald inventariseert met zijn collega Rogier wat iedereen kan. Musicalles, zingen bij de Bijbelschool, piano en rap. Er wordt een tekst geschreven aan de hand van vakantieverhalen. Er wordt een basisritme uitgezocht, die door Ronald en Rogier zijn voorbereid. De groep gaat met plezier aan de slag. Eerst de tekst maken met de beat op de achtergrond en dan daarna opnemen in de studio.

De kunstenaar in de hoek is Arnold Hoogerwerf. Hij werkt met multimedia. En ondertussen maakt Marieke Duijsters portretten van iedereen met een voorwerp, tekst, of object dat in de afgelopen weken in de verschillende Playgrounds is gemaakt. Of eigenlijk doen ze dat zelf, want de opstelling is zo neergezet dat iedereen zelf op de ontspanner drukt. Een soort selfie, alleen dan in een professionele opstelling. Er klinkt wat verzet van Joanne (‘ik haat op de foto gaan’) en Naomi (‘ik ga echt niet op de foto en ik laat me ook niet overhalen’), maar iedereen is trots als ze hun portret terug zien op de laptop van Marieke.

Wat mij opvalt, is dat het zo makkelijk loopt. Iedereen gaat zijn eigen gang. Peter zoekt een goede sample tussen oude cassettebandjes. Joshua rapt in de microfoon en Roos krijgt een rood hoofd van trots als ze haar stem voor het eerst terug hoort.

Terwijl Ronald en Rogier het nummer editen, neemt Arnold Hoogerwerf ons mee naar een ruimte in de Vechtclub. Hij heeft een opstelling gemaakt waarbij er 10 seconden ingezongen wordt in de microfoon. Dat wordt afgespeeld en meteen weer opgenomen en weer afgespeeld, enzovoort. Langzaam wordt het geluid van de ruimte zelf steeds meer hoorbaar. ‘Dit is wat De Vechtclub terug zegt’, zegt Arnold. De hoge tonen vindt Joanne maar irritant. Joshua voegt toe dat ze dat soort tonen expres gebruiken in horrorfilms, om de toeschouwer een ongemakkelijk gevoel te geven.

Terug in de studio luisteren we naar het vakantie nummer, waar iedereen minstens één zin aan heeft bijgedragen.