Het idee was om de wendingen in de tekst aan te brengen zodat de lezer van dit cahier 'geactiveerd' zou worden. Of de mogelijkheid krijgt om iets te beleven. We ordende de wendingen eerst in bruikbaar of niet bruikbaar. Toen in iets wat we in de tekst konden doen, toen iets wat we aan Bart (de schrijver van de tekst) moeten vragen, en als laatst wendingen direct aan de lezer.
We hebben de tekst opgehangen en zette de video van de lezing aan. Zo zagen we de teksten aan de muur.
Eindfoto's
Het was een interessant proces Mieke Moor heeft het zo verwoord in een mail:
Dan nu een paar overwegingen / gedachten / vragen:
- wij vragen ons af of het ons kan lukken om af te komen (ook in het ontwerp) van het 'wat' van de tekst en juist het 'dat' en het 'hoe' op de voorgrond te zetten (=openmaken van de ervaring). meer precies vroegen we ons af: hoe komen we 'af' van de tekst en kunnen we er een ervaring van maken. Zelf verstrikten we ons namelijk enorm in de inhoud, of we die nu wel goed begrepen (hadden), totdat we ons realiseerden: het gaat erom dat de tekst op de een of andere manier werkt doordat er tussen de tekst en de lezer een spel ontstaat. Dat het dus helemaal niet nodig is om de boodschap helemaal tussen de oren te krijgen (dat is bij het lezen van een spreektekst namelijk toch een dingetje), dat het om iets anders gaat dus, een ervaring, belevenis die ontstaat in het (lees)werk, en die misschien de precieze boodschap wel overstijgt of 'slechts' op onderdelen betekenis krijgt. misschien denk je nu: daarover hadden we het toch al gehad? maar zo gaat dat dus bij geschreven teksten, die dreigen je meer vast te pinnen op 'inhoud' - blijkbaar.
het ingewikkelde met de tekst als gedrukte tekst is: je mist de opvoering. het bracht ons tot een vraag aan onszelf: kunnen wij als makers van dit cahier op deze tekst de muzevraag toepassen 'hoe we de tekst als voorstelling kunnen zien'?
- om de tekst daadwerkelijk voor de lezer te kunnen openen als een ervaring stellen we voor een inleiding te maken waarin de lezer daartoe expliciet wordt uitgenodigd. Daarna willen we eigenlijk meteen zoveel mogelijk jouw inhoudelijke verhaal induiken (dus niet alle geschiedenis en namen introductie).
- aanvankelijk zochten we zorgvuldig naar welke wendingkaartjes/muzevragen goed pasten, maar later bedachten we: moet dat niet veel meer ad rendum, zodat er echt een wending kan plaatsvinden die je niet bedenkt? dat er dus echt iets kan gebeuren? dus hebben we bij wijze van proef het eerste deel van de tekst op maat gemaakt en het tweede deel een paar gokjes gewaagd met het invoegen van de muzen (zie alvast jouw lezing & bewerking aan de wand van jouw kamer) .
- het viel ons op dat waar jij iets zegt dat niet in de geschreven tekst staat er ineens meer gebeurt. bijv. bij je uitleg van Fauré nadat jij hebt gespeeld. Dat is interessant en wat kunnen we daar wel/niet mee in het cahier?
praktisch:
- Niek gaat de muzevragen in de tekst zetten waarbij hij zoekt naar een ontwerp dat kan werken (misschien laat hij iemand alvast iets lezen om te zien wat er gebeurt)
- Suzan zoekt de deadline en budgetmogelijkheden uit
- ik maak een voorstel voor de inleiding zoals hierboven bedacht.
