Citaatgesprek: samen stappen we het systeem in en maken het zichtbaar met woorden, met bronnen en zonder woorden. Dat wat niet in woorden gezegd wordt laten we spreken. Mijn hart wordt geraakt door het verhaal van de dirigent die midden in het stuk afslaat, wacht tot de zaal stil wordt en dan opnieuw het stuk inzet. Wauw!! Wat een presence, zowel toen als in het hier en nu.

Magisch gesprek werk in opvoering: Idwer presenteert zijn onderzoek. Wij schrijven hem een brief. In zijn eigen brief stelt hij heel veel vragen. De brief van Ed geeft antwoord op het eerste deel van zijn vragen. Mijn brief geeft antwoord op het tweede deel van zijn vragen. Zonder met elkaar te overleggen spreken onze pennen met elkaar. Een magisch moment.

Adem: ik krijg een cadeau. Zo mooi, zo sprekend, zo waar. Ik krijg een metafoor terug waarin de adem op alle mogelijke manieren uitgewerkt wordt. Thuis lijst ik het cadeau meteen in. Ik kan nog niet alles ontcijferen maar dat komt vanzelf wel.

Zinnen die gehoord willen worden: tijdens de tweedaagse waren er een paar zinnen die ineens opdoken. Ze wilde opgeschreven, verteld, geroepen en geknutseld worden:
“Als de mens verdwijnt uit de methode is de methode leeg.”
“Wij creëren dualiteiten die er niet zijn.”
“ Als alles gezegd is moet de betekenis nog arriveren.”
“Gister was ik nog zwanger van een goed idee.”
Ik hou van taal!

Binnenwereld: mijn licht verstopt zich als het perfect moet en ik me verantwoordelijk voel. Strengheid weerhoud mij te spelen. Ik voel mij dan in tweeën. Het ene deel is licht, speels en vol humor. Het tweede deel is gespannen, geforceerd en kwetsbaar. Wanneer onze lichamen met elkaar spreken en we er later over schrijven is dat gevoel van in tweeën zijn ineens vol aanwezig. Het doet pijn. Ik kan alleen maar huilen en zij ziet me. We zijn HIER.

Stel een vraag: vragen stellen zou een bruggetje kunnen zijn. In plaats van iets te willen doen, iets te moeten, kan ik beter een vraag stellen aan mezelf: wat heb je nodig?

Spelen: “De spelers beginnen het spel te spelen en al gauw speelt het spel de spelers en voert het hen mee in het spel. Het spel speelt de spelers. Het is het spel dat de spelers betovert, waarin hij verstrikt raakt, dat met hem speelt.” Ik ben op zoek naar het creëren van deze speelruimte en heb ontdekt dat de herhaling van opdrachten of het combineren van opdrachten daarin een belangrijke rol speelt. Dus iets doen en maken, daarop reflecteren en vanuit die reflectie weet iets nieuws doen en maken en daar weer op reflecteren: inbrengen, delen, maken en teruggeven.

Kaders: heldere kaders of spelregels zorgen voor helderheid en begrenzing. De spelregels moeten heel duidelijk zijn zodat het spel kan bewegen. Door precieze spelregels wordt het werken leuker. Dit lijkt een spanningsveld, maar is het dat ook?

Innovatie: er zijn heel veel dingen lastig en complex in het onderwijs, maar dat wat moet is elkaar leren kennen (Micha de Winter).

Ik zie je
Holy Fuck!!
Daar ligt het dan.
Liefdevolle chaos
Ik zet gewoon stappen en geef het de tijd
En nu ben ik moe en voldaan.
(N.a.v. de werkvorm: samengesteld gedicht).

Inzichten

In bovenstaande punten spreekt duidelijk mijn binnenwereld. Daar waar dingen nog uit twee delen bestaan zie ik het al meer een geheel worden. Dualiteiten beginnen op te lossen omdat ik er vanuit mijn binnenwereld naar kijk. Dat wat ik in de buitenwereld wil doen en wil neerzetten, wil ik van binnenuit doen. 
Ik wil graag bruggen bouwen tussen binnen en buiten. Taal vinden voor die bruggen vind ik oneindig interessant. Vragen stellen en werkvormen waardoor we kunnen spelen vormen een belangrijke rol in het bouwen van die brug. 

Tips aan mezelf: neem de tijd, stel eens een vraag, alles mag gezien worden, je mag er zijn.

Conclusies

Wij mensen zijn zo veel meer dan alleen onze buitenkant en onze verbale taal. In onze binnenwereld gebeurt het allemaal, zij vormt de bron van alles wat we aan de buitenkant laten zien. Dit fascineert me enorm. Muzische vormen helpen om die binnenwereld te laten spreken.
Het laten spreken van de binnenwereld is geen lineair proces. Het is wollig, door elkaar, van achter naar voren, soms chaotisch en alles tegelijk. De cyclus van iets maken of inbrengen, het delen, maken en teruggeven en dan vervolgens weer verder delen en maken etc., maakt dat we essentie kunnen vastpakken. Ik ervaar dat als een magisch proces.
Omdat het proces zo beweeglijk is en alle kanten op kan gaan, zijn de spelregels zo belangrijk.

Dadendrang

Ik wil van binnenuit werken.
Ik wil verder met het ontwerpen van werkvormen op basis van inbrengen, delen, maken, teruggeven etc. Zodat de binnenwereld en de buitenwereld met elkaar verbonden worden. Dat voelt soms als een omweg, maar die omweg wil ik durven nemen.