Het verhaal is waargebeurd en speelt zich af in de week na 11 september 2001.

38 vliegtuigen moesten uitwijken en onverwachts landen in de kleine gemeente Gander in de Canadese provincie Newfoundland.

Ik heb deze voorstelling mogen zien en beleven in New York. Rondom deze voorstelling waren veel mensen van hulpdiensten betrokken welke  hulp hadden geboden tijdens 11 september 2001. Zij gaven  de badges van hun uniformen, gedragen tijdens de reddingswerkzaamheden, aan de muziekanten. Een mooi voorbeeld van het tonen van een voorstelling om een collectief trauma te verzachten. Voor mij was het heel bijzonder om na de voorstelling op het podium de vis te kussen welke tijdens de voorstelling door de acteurs was gebruikt. Het geheel heeft heel veel indruk gemaakt op mij. Ik hoop ooit  een voorstelling te maken welke zo louterend werkt.  Daarnaast mocht ik kennismaken en spreken met de eerste vrouwelijke piloot van Amerika. Zij was een van de piloten welke moest uitwijken. "Real Girl Power" volgens haar. Een mooi voorbeeld van spreken, zwijgen, spelen  en tonen van dat wat  tussen de regels niet gezegd wordt.  

https://youtu.be/6mdoyKYzkoI