O muze, 28-12 ochtend. (de weg)

De muziek: gaat over de verschillende kerktoonsoorten en dat dat modi zijn. Dat je je dat kan voorstellen als de witte toetsen van de toonladderr van C. Maar dat de toonladder dan niet loopt van c-c maar van d-d of van e-e of van f-f. Maar dan wel precies die tonen.

De zeventonige schaal zijn de muzen de gevers van. Zou zou dus het heen en weer lopen tussen de verschillende terrassen verschillende muziek opleveren.  

Gisteren laat aangekomen. Nu in eerste ochtendlicht de bagage ophalen. Paar keer lopen.

En hoe de zonsopgang gaat. Over de richel. En langzaam het landschap aanlichten.

Zwaarte met het hart en de fladders….telkens voorkomen dat er een fladder komt

Herinner me die eerdere scenes op de weg: Hier heb ik gelopen toen met Aldo (die nu dood is). Hier stond ik toen het ijzeren bed werd gebracht. Hier droegen we het marmeren blad naar boven. Hier droeg ik alle spullen van de oude mevrouw macchia naar beneden (die nu dood is).  Hier stond Angelo (die nu dood is). En altijd de aankomst van de architect. Hij roept van verre. Ziet zichzelf als held. Laatst zong hij alsof het de intocht van sinterklaas betrof.    

De heuvel ligt er. Theatrale beschrijving van aankomst. Kerk dorpje aan de rand. Dal in de diepte. De snelweg waar we overheen reden. De grillige kustlijn. Capo Mortola. En dan de beklimming. Er is geen weg. Alleen een voetpad. Dat tilt je als het ware uit de bewoonde wereld omhoog. Stap voor stap. 

Veel hemel. Altijd licht. Negen terrassen. Vaak gedacht dat dat de muzen waren. Er is een plaatje van pythagoras?? Waarin de muzen in een opklimmende hierarchie in verband staan met de kerktoonladders

Maar dus geen weg die er naar toe gaat. Metafoor voor moeilijkheden.

Hier met diverse aanwonenden:

• komen en gaan.
• Aldo
• Ilse muratore (ik ken haar niet alleen haar spullen)    
• Angelo mooi dat een engel (mister Bart- wij begrijpen elkaar) nu gaat helpen de weg te maken. maar zo loopt het niet. Hij valt dood neer. En daar is een vreemd verhaal aan verbonden.
• De torenhoge schulden. Dat we hem niet troffen in Menton. Achtervolging.
• Het rare verhaal over zijn dood. Dat er illegale werknemers in zijn restaurant werkten, die waren erbij toen ie dood neerviel. Maar ze hebben hem versleept. En ergens anders neergelegd. En pas aan de bel getrokken toen iedereen weg was.

Plan om door te zetten. en hier een muzenheuvel van te maken. Bordjes erbij. Is dat de nieuwe bestemming, de mijne? Hier opnieuw beginnen? (een soort ‘ik vertrek’ belachelijk idee vind ik dat)

 - De (mijn) aarzeling om iets te beplanten en een tuin te beginnen. Ergens gewoon zo willen laten. Niet willen interfereren.

- Er is bij de waterloop nog een oude waterbak. Men zegt dat dat vroeger de bron was voor het kleine dorpje beneden. Als het regende werd daar water opgevangen.

- De kerk en hoe die slaat om 12 uur. Grappige is dat hij de gewone tonen lijkt te spelen zoals c-d-e. en dan is er een vierde klok die precies het midden houdt tussen de f en de fis. Vals zou je zeggen. Maar als je hier lang genoeg bent is dat precies wat het is. Tussen de tonen in.