Er was hem echter duidelijk iets naars overkomen.

Hij kroop met zijn kleren aan in bed.

Verborg zijn hoofd onder de deken.

Trok zijn knieën op.

Hij is rond de veertig, maar op dit moment niet. 

Hij bestaat, maar niet meer dan in zijn moedersbuik,

vele huiden ver, in een beschuttend duister.

Morgen moet hij een lezing houden over de homeostase

in de metagalactische astronautiek.

Maar voorlopig ligt hij opgerold te slapen.