Mijn hele muzikale leven lang heb ik onderzocht. Met name over alles wat iedereen mij vertelde, hoe stelliger hoe meer, vroeg ik me af "oh ja? Is dat wel zo?". Niet altijd zonder ergernis van mijn docenten overigens, maar het steeds stellen van die vraag brengt mij heel veel; het houdt het gesprek altijd open, en het zorgt er voor dat ik mij ook als docent blijf ontwikkelen en naar nieuwe vormen blijf zoeken om dat wat ik wil overbrengen te laten groeien en actueel te houden.

Onderwerpen waar ik mij de laatste tijd mee bezig hou zijn:

- Wat voor invloed hebben onze (onbewuste) kleine hersenen op het studie- en leerproces, en hoe kun je daar mee omgaan om dat niet in de weg te laten zitten?
- Hoe zorg je voor een veilige, stimulerende en zo ver mogelijk (ver)oordeelloze leeromgeving, waar in studenten fouten durven te maken, zich uit te spreken en zakelijke van persoonlijke kunnen scheiden?

Maar mijn grote onderwerp, dat mij al jaren en jaren bezighoudt, gaat over het overbrengen van muziektheorie. Is er een simpele, overzichtelijke manier om daar naar te kijken, waardoor zowel de wetmatigheden die zichtbaar zijn in van Franse en Russische avant garde en complexe jazzharmonie tot Barok en Renaissance het best te snappen, ervaren en te recreëren zijn?
Ik ben er van overtuigd dat dat kan. En ik kom langzaam steeds dichterbij..