Iedereen heeft al eigen repertoire: ‘wat is jouw repertoire’? )het is er al maar kan aangewakkerd)

Bewust worden dat we wendingen altijd doen, of proberen te doen, of ontmoedigd raken om ze te doen. dan werkt het niet. Dat is waarom het zo aanslaat. We doen het vaak door eerst eigen repertoire te verkennen. Dat op te jutten. En van elkaar te horen. Blijk al heel waarderend te zijn over wat je doet. (intuitief en bij jezelf aansluitend(

Tweede stap is die kaartjes uitdelen waar potentiele wendingen op staan. Daarmee eigenaarschap. En op die manier ook het toeval. Het hele gesprek wordt een voorbeeld van waar het over gaat. Als je het begekleid kan je afhankelijk van de flow de betreffende wending doen of niet. Zitten ook wendingen tussen waarvan je denkt ‘dat is raar’ of dat kan niet