Luister hier de gehele opening van de conferentie:

Opening Bart van Rosmalen, Waar ben jij de maker van?

De start van de conferentie werd begeleid door Bart van Rosmalen. In die opening kwamen verschillende mensen aan het woord, Bart heeft in voorbereiding aan iedere spreker de vraag gesteld: 'Waar ben jij de maker van?'. Makerschap als leidraad van professioneel en privé handelen. Lees hier de tekst van Bart van Rosmalen.

Van Rosmalen nodigde vervolgens de directeur van het LKCA, Sanne Scholten uit op het podium om de kick-off te geven aan de conferentie.

Tekst van de directeur van het LKCA Sanne Scholten:

Goedemorgen dames en heren
Een bijzondere dag vandaag, onze 11de onderzoeksconferentie. 
Een dag waarop onderzoek en praktijk elkaar ontmoeten en samen de dag en de toekomst maken
Zo’n dag begint met een opening, want als je iets niet opent, kan het niet beginnen
Ik wil u als directeur van het LKCA van harte welkom heten en u uitnodigen er vandaag een goede dag van te maken. Uw eigen dag, waarvoor mijn collega’s en al onze partners de ingrediënten hebben aangeleverd.
Bart nodigde mij uit hier niet alleen als directeur van het LKCA te staan, een van de rollen die ik heb.
Hij vroeg me hier als maker te staan. Waar ben ik eigenlijk de maker van?
Ik moest even goed nadenken, het was een van de moeilijkste vragen die ik in tijden heb gehad, dus hij heeft me flink bezig gehouden de afgelopen week. Ik ben er ook nog steeds niet uit.

Mijn drang tot maken is groot, in de zin van actie, beweging, op naar iets beters of mooiers. Een effectiever LKCA, een betere stad Utrecht (ik ben raadslid geweest). Elke keer dat ik ergens mee stop, heb ik er in de kortste tijd weer iets bij. Omdat de drang om bij te dragen zo sterk is. En het gevoel dat ik iets bij te dragen heb groot.

En dat is een mooie brug naar een andere makersrol die ik heb. Mijn rol als moeder. Ik ben de maker, uiteraard samen met mijn man en kinderen, van hun levensweg. En die leidt wat mij betreft naar datzelfde gevoel dat ik heb: iets bij te willen en kunnen dragen in de wereld, in welke vorm dan ook. 
Daarvoor moeten ze ontdekken wat ze leuk en belangrijk vinden in het leven, ontdekken wat ze kunnen en willen leren. Dat vind ik een enorme uitdaging. Je zou het wel een onderzoek kunnen noemen. Levend onderzoek. Gelukkig mag ik regelmatig naar mijn werk om bij te komen van die uitdaging....

Het is ook de link met mijn binding met het LKCA. Cultuureducatie en cultuurparticipatie gaan over het ontdekken van de wereld, van jezelf, van je talenten en het ontwikkelen daarvan. Dat gun je elk kind, elk mens. En in die ideale wereld leven we helaas niet.

Alle reden dus om ons vandaag te laten voeden en inspireren. Zodat we morgen weer keihard aan de slag kunnen voor de toekomst van alle kinderen.

En nu vergeet ik nog een makersrol die ik heb. Muziekmaker. Netjes begonnen met blokfluit, veel piano en nog een uitstapje naar de viool. En heel veel zingen. Vroeger ging er geen gelegenheid voorbij of die werd door mij met een lied opgesierd. Een huwelijk, een pensionering, een verjaardag. Met bestaande liedjes, door mijn vader geschreven teksten. En toen ik eenmaal studeerde zong ik nog meer: in een coverband en ook weer op allerhande feestjes. Toen ik in de gemeenteraad in Utrecht zat, zongen we 2 keer per jaar als we na een marathonvergadering in de trouwzaal naborrelden met z’n allen. Bij elk feest een lied. En is vandaag niet eigenlijk ook een feest? 
Ik wil voor u een stukje zingen uit een liedje van Claudia de Breij. Het is het favoriete lied van mijn jongste zoon. Waarom eigenlijk, vroeg ik hem laatst. “Omdat ik altijd denk dat het bij jou zo ging, dat het over jou gaat.” En dat is ook zo.

Hierop volgend speelde zij samen met Bart van Rosmalen het lied van Claudia de Breij:

Anouk & Bart

Anouk Saleming en Bart speelde 3 nummers uit hun repertoire welke aansloten bij het thema van de conferentie. Bart en Anouk zijn al een geduurde tijd samen verwikkeld in een maakproces, Bart maakt tekeningen en Anouk reageert daarop met teksten. Vervolgens zetten ze deze werken op muziek van Bart en ontstaat een voorstelling. Hun proces was dat van  'maken om te maken' zonder strategisch eindpunt in gedachte te hebben maar door te bouwen en te luisteren naar elkaar vormt het project zich. 

Prijsuitreiking

De Max van der Kamp scriptieprijs werd uitgereikt tijdens de opening door Evert Bisschop Boele. Dit was zijn tekst.

Winnaar van de prijs was Veerle Spronck. Meer info over Veerle's onderzoek vindt u hier.

Veerle Spronck onderzocht in haar scriptie Between Art and Academia. A Study of the Practice of Third Cycle Artistic Research de dagelijkse praktijken van artistiek onderzoekers: hoe maken zij werk dat geëvalueerd kan worden aan de hand van academische én artistieke criteria? Theorie en praktijk blijken niet met elkaar te botsen en zelfs hecht met elkaar verweven concludeert Spronck. Zij schreef de scriptie voor de researchmaster Cultures of Arts, Science, and Technology aan Maastricht University.

_{Foto: Anna van Kooij}

Gedicht

Als introductie op haar filosofisch onderzoek onder deelnemers schreef Ariane van Heijningen (Denkplaats) een tekst over haar makerschap als praktisch filosoof en droeg deze voor:

Waar ben ik de maker van?

 

Ik ben de maker van bezielde besluiten.

Van onrust.

En helderheid.

Ik ben de maker van dynamieken.

In het hart.

En in het hoofd.

Ik ben de maker van vragen.

Omdat die ruimte geven.

Omdat die troosten.

Ik ben de maker van wijsheid.

Van beargumenteerd gevoel.

En heldere woorden.

Ik ben de maker van niets,

zonder anderen.

Zonder dialoog.

Ik ben jouw maker.

En jij de mijne.

 

Om de bezoekers met enthousiasme wegwijs te maken in het programma droeg Vera Meewis haar ‘instructies’ als conferentiemaker voor op muziek van Bart. Ze nam het maken van stamppot als uitgangspunt om de bezoekers mee te nemen in het idee dat de conferentie ingrediënten biedt waar iedere bezoeker zelf ‘iets lekkers’ van moet maken. Dit was haar tekst.

Vraag aan het LKCA:

Waarom is er gekozen om zo de opening te doen en waarom is dat voor jullie belangrijk?

We wilden als team de conferentie op een aansprekende, inhoudelijke manier gezamenlijk starten. In het programma hadden we een uur gereserveerd voor een plenaire opening, met daarin: welkomstwoord, uitreiking scriptieprijs, mededelingen over het programma en een inhoudelijk verhaal over onderzoek dat relevant moest zijn voor ons veld. Ik wilde dat de start meer zou zijn dan een verzameling losse elementen en dacht dat Bart van Rosmalen zowel een goed verhaal had, als zou kunnen helpen om een eenheid te smeden van de opening. In een denksessie en een aantal telefoongesprekken kwamen we uit bij een opvoering. In deze vorm kon Bart vertellen over muzisch onderzoek, en als een ceremoniemeester de diverse sprekers en onderdelen verbinden rond de vraag ‘Waar ben jij de maker van?’. Door deze vraag ook aan de bezoekers te stellen werden zij actief betrokken. Voor mij was het belangrijk dat zij niet alleen zouden luisteren, maar ook geprikkeld en geraakt mochten worden, en aangesproken werden op hun eigen maken, als onderzoeker of in andere rollen.