De kast is af, de objecten staan er in, de interventies zijn te lezen. Bart en ik geven een kleine workshop aan de eigen trainers van De Baak , op uitnodiging van Martin Groenhuis, manager trainers,  over het werken in de wunderkammer op een van hun professionaliseringsdagen. Vanzelfsprekend zijn we in de ruimte zelf.

Er staat een kring van stoelen, waarbij we voor de kast zitten. Het is van belang dat trainers zich uitgenodigd voelen om de wunderkammer te gebruiken. Dat ze een training geven in deze ruimte en het als een cadeau zien om deze in te zetten. We oefenen.

We kiezen voor de eerste oefening om een kunstobject te kiezen en 7 minuten er mee te zijn. Vervolgens er aan te schrijven en dat dan aan elkaar voor te lezen.

Het gaat zoals gepland. Ze kiezen, ze zijn, ze schrijven en ze lezen voor.  Martin Groenhuis schrijft:

Ik laat me bekijken, bevoelen. Je mag me aanraken en ongegeneerd iets van me vinden. Om me lachen, zo hard als je zelf wil.

Omdat ik het maar ben…

Want je hoeft niks van mij en ik niets van jou.

Als je weer weg bent , ben ik nog precies wie ik was. Ik  kan prima zonder jou. Ik ben je vergeten zodra je hier weg bent. Wat? Ik ben je nu al kwijt..

Maar jij vergeet mij niet zo snel. Ik blijf bij je, of je nu wil of niet. Ik verschijn misschien vannacht wel aan je, pas maar op!

HaHaha….! Had je niet gedacht he?