Er is zo onvoorstelbaar veel wat mij inspireert. Wat mij de laatste jaren steeds meer inspireert, dat is het bestaan als zodanig en het ervaren ervan. Dat klinkt wellicht enigszins ongrijpbaar, maar misschien kan ik mijzelf verduidelijken door middel van een concreet voorbeeld. Ik probeer tegenwoordig zoveel mogelijk met het openbaar vervoer te reizen. Laatst zat ik in een bus, onderweg van nergens naar nergens, en waar we doorheen reden was drie keer niks. Tegelijk werd ik overvallen door het besef: maar wat is het bijzonder om hier nu te zijn, om te leven en te ademen, te kijken en te ervaren. Steeds vaker kan ik opgaan in de verwondering om alles wat bestaat. Bij voorkeur natuurlijk wel in een inspirerende omgeving, zoals het Toscaanse landschap. Een citaat dat hierbij past: "das Wunder aller Wunder: daβ Seiendes ist" (Martin Heidegger)
