Het boek 'Over moed en overmoed' beschrijft het leven van Mata Hari. Ze verkoos om zichzelf te zijn. Dat betekende ook dat ze op sommige momenten een ander personage moest aannemen om te overleven in een omgeving die dit van haar vroeg. Mijn interesse, gekoppeld aan maatschappelijke betrokkenheid, is gewekt; iemand die zichzelf wilt zijn en toch geforceerd wordt een andere rol en communicatie aan te nemen. Hoe werkt dat voor mij als maker; wanneer kan ik mezelf blijven en wanneer schakel ik naar een andere omgeving? Waar zit mijn eigenaarschap en waar is deze op zijn plaats of juist niet?

Helene Kroller Muller wist in haar tijd ook te schakelen naar een netwerk van juiste personages om mee samen te werken. Dit alles in dienst van haar doel: het verzamelen van kunst, wat uiteindelijk resulteerde in het Kroller Muller Museum. Ze was zich sterk bewust van haar eigen kwaliteiten en professionalisering. Waar ze deze niet in eigen kunnen vond, werkte ze samen met anderen. Deze interdisciplinaire manier van werken spreekt mij aan waardoor ik haar vaak als een muze zie. Wanneer is samenwerking op zijn plaats en hoe vind je je eigen rol hierbinnen?

Het Gesamtkunstwerk speelt eveneens met de rollen van eigenaarschap en samenwerking tot in een ultieme vorm. Welke voorwaarden lagen hiervoor ten grondslag en hoe zijn deze gevormd? Wat kunnen we hieruit meenemen naar hedendaagse vormen van interdisciplinaire samenwerkingen?