Afgelopen februari was de eerste Salon de TVG. Docenten gingen met elkaar in gesprek over het onderwijs bij HKU Theatervormgeving. Het ging over begeleiden, gesprekken voeren, aanscherpen, uitwisselen, afleren en aanleren, advies geven, confronteren, ons opwinden, enthousiasmeren, ontwikkelen en bespiegelen en de groeiende hoeveelheid regels en eisen die er vanuit de opleiding en daarbuiten zijn.

Docenten zo werd gezegd monitoren, toetsen, beschouwen, overwegen en beoordelen altijd vanuit de overtuiging dat zij ruimte creëren waarin de student zich optimaal kan ontwikkelen, met als resultaat soms werk dat inspireert en soms een resultaat om te huilen.

Zij doen dit alles om de studenten een houding te laten ontwikkelen van: ‘ik moet mijn kansen pakken’. Studenten moeten veel meer zelf initiatief nemen en daar moet de opleiding bij helpen i.p.v. dat tegen houden door allerlei regels en regeltjes.

Maar vroegen enkelen zich af:

• Begrijpt de student wel welke ruimte er ‘gegeven’ wordt door docenten en opleiding?
• Sluit de gegeven ruimte wel aan bij de ruimte die de student zoekt?
• Realiseren docenten zich voldoende dat ze vanuit een hiërarchische positie naar studenten ruimte scheppen?

Natuurlijk moet HKU vooral bezig zijn studenten en docenten te faciliteren. Maar hoe doe je dat? Hoe creëer je de optimale leeromgeving waarin studenten vrijheid ervaren en ‘kansen pakken’.

Zitten regels daarbij in de weg, of helpen regels en structuur die ruimte, c.q. vrijheid vorm te geven, zoals het strakke rijmschema van een sonnet de dichter soms helpt bij het creëren van zijn beste gedicht. Geeft structuur juist die vrijheid door haar te kaderen, te faciliteren?

Samen met Discipline, Overleven in overvloed van onze denker des vaderlands Marli Huijer kunnen docenten en studenten structuur vinden die vrij maakt.