In "I/II/III/IIII", een performatieve installatie van de Belgische theatermaker en beeldend kunstenaar Kris Verdonck, hangen vier danseressen in een enorme machine en performen een choreografie. Door de machine worden van de dansers echter essentiele elementen van hun professie ontnomen, met name het impuls om lichamelijke beweging te veroorzaken. De dansers moeten de machine volgen, en zo ontstaat een fascinerend spel met reductie van de danser.

https://www.youtube.com/watch?v=fNo4xeizMf0

Wat mij aan dit werk zo fascineert is de spanning tussen het feit dat iets van de performer weggenomen wordt, en de meerwaarde en mogelijkheden die daardoor op de andere kant ontstaan voor het maken van een theatraal werk. De dansers lijken "minder" te moeten doen, maar dat is juist de grote moeilijkheid en uitdaging: als een keer een danseres moest invallen vanwegen ziekte, had ze moeite met de omgang met de machine, waarop één van de andere dansers tegen haar zei: "Just follow the bloody machine." En denkbeeldige zin, en een verhaal die juist laat zien hoeveel moeite achter het schijnbare "gewoon volgen" kan zitten.