Wat is de bedoeling van de auteur? Wat wil hij met deze tekst zeggen?

In de hedendaagse individualistische maatschappij is er steeds meer vraag naar onderlinge betrokkenheid. De auteur wil de lezer kenbaar maken dat de brug naar meer gemeenschappelijke verbanden misschien wel getrokken kan worden door professionals die over de grenzen van hun disciplines heen met elkaar kunnen spreken.

Het kunstenaarschap lijkt hier essentieel. Hij noemt de vergelijking met de Muzes uit de Griekse mythologie: Via dans of zang of (kunst)… (eenieder van de 9 muzen had een eigen bijdrage) voor een publiek, vertellen ze de ongrijpbare verhalen van de Goden. Het volk waant zich even helemaal weg uit de hedendaagse zorgen of regelgeving. Aan het einde van de opvoering, waarbij het publiek deelgenoot is, ontstaan er publiekelijke waarden die overgenomen worden in de maatschappij. Er ontstaat tegenkracht, mensen gaan buiten de hedendaagse vastgelegde patronen denken en handelen. De auteur vraagt zich af in hoeverre er vanuit dit ideaal de hedendaagse pessimistische samenleving aangepakt zou kunnen worden met professionals die handelen als de muzen.

Wat zijn de drie a vier centrale begrippen en waar staan ze voor

1. (Professionele) Tegenkracht

Wanneer professionals buiten de vaste patronen, hiërarchieën of specialisatie te werk gaan en nieuwe vormen van samenwerken en dialoog proberen te vinden.

1. Muzische distantie

Wanneer hetgeen voorbij de normale denkkaders, ervaren wordt. Het moment waarop de scheidslijnen en restricties wegvallen en de toeschouwers de (muziek/kunst)beleving volledig ervaart.

1. Onderscheidend verbinden

Wanneer eenieder een onderscheidende bijdrage levert en er tegelijkertijd een verbindend samenspel aanwezig is binnen een groep.

Wat is voor jou de meest treffende passage en waarom?

“Ik zie bij de professionals waar ik mee werk een sterk verlangen groeien om meer zin en betekenis aan werk te geven in maatschappelijk opzicht. Bij hen is een krachtige ondernemende energie aan het ontwaken, een tegenkracht die zich niet tegen laat weerhouden door traditionele kaders en vaste gewoonten.”

Als ik deze zin lees denk ik: “Dit soort leerlingen wil ik uiteindelijk de school zien verlaten.” Mijn vraag is dan ook: Hoe kan ik dit verlangen laten groeien/voeden en ze er daarna in begeleiden.

Bronnen nav de tekst die bij mij associaties oproepen:

1. Citaat van Olafur Eliasson. Zie foto.
2. Damiaan Denys. Psychiater en theatermaker bij zomergasten.
   Citaat uit interview. Denys over zijn theaterproductie:

“Ik voelde een soort onvermogen om de waarheid te zeggen. Dat kon ik niet binnen de wetenschap. Dus voelde ik mij gedwongen om dat ergens anders te doen. En het theater is natuurlijk een fantastisch medium.”
…

“Daar kan ik een waarheid kwijt, die ik in de wetenschap niet kwijt kan.”

…

“Ik vind dat het in de wetenschap ook belangrijk is om ook een andere manier van communicatie te bedrijven dan alleen artikelen te schrijven of in congressen te staan.”

https://www.youtube.com/watch?v=x_egrvJbY_U