Voor responders kan het nuttig zijn om tijdens de presentatie van de inbrenger aantekeningen te maken/vragen te noteren. In ronde 2 -de vragen van de inbrenger aan de responders- kan het helpen om de vraag te starten met "Welke…" of "Wanneer …." omdat je met de woorden "Hoe…"  of "Waarom …" al eigenlijk als inbrenger om een tip of oplossing vraagt. Die wil je pas in ronde 4 -eventueel- horen. In ronde 2 ben je nog aan het onderzoeken en ben je nog niet "aan oplossingen toe".

Het tweede aandachtspunt afgelopen vrijdag was de rol van de gespreksleider. Deze is er zowel voor de inbrenger als de responders, om ervoor te zorgen dat iedereen aan bod komt en zich vrij kan uiten en op zijn gemak voelt. Maar als de gesprekleider de vorm te los laat en te veel bezig is met het welzijn van de responders, ontstaat het gevaar dat de inbrenger niet optimaal geholpen wordt. Het natuurlijke gedrag van een gesprekleider kan losstaan van de afspraken die we in CRP allemaal respecteren, zoals de afspraak "we weiden niet uit en we proberen onze eigen meningen even los te laten".

Een voorbeeld van Stap 3

(R=Responder  A=Artist)

R: wat veroorzaakte je verwarring aanvankelijk (waar je zei: moet ik dit wel doen???)

A: Ik heb een opdracht, een baan die ik niet had, iets van gemaakt waardoor ik enthousiast word. Is dit nou echt nodig of heb ik het bedacht om het zelf leuk te hebben. Ben ik teveel losgezongen van de organisatie? Ben ik wel iets aan het doen wat die organisatie nodig heeft?

R: waar voel je je precies verantwoordelijk voor?

A: Ik heb de opdracht om een eindproduct neer te leggen. Er is een proces nodig, maar de opdracht is ‘maak een product’.

R: Wat heeft je interne opdrachtgever (jij zelf dus) nodig, wat heb jij van je eigen interne opdrachtgever nodig?

A: Interessante vraag omdat ik als ik weet wat mijn interne opdrachtgever nodig heeft, ook weet wat ik van mijn ‘externe’ opdrachtgever nodig heb.