De mens gefixeerd in de natuur. In een glazen kubus op het wad. Het ontroert. De mens afgescheiden en onderdeel van de natuur. Het water komt over je heen en gaat ook weer weg.

Het is ontroerend om te zien. Het beeld roept kwetsbaarheid op. Kwetsbaarheid van mens én natuur. Wat representeert deze ene mens in de natuur? Waar staat hij voor? Waar staat de kubus voor? En waar staan we al mensheid voor? In de zin van wat we representeren en in de zin van de toekomst die op ons afkomt.

Het beeld roept allerlei representaties op in de vorm van gedachten. Maar wat er hier werkelijk nieuw gepresenteerd? Wat wordt hier geboren? Waarin zit de echte creatie? Ik neem de vragen deze dagen mee.