Pleidooi voor interpretatie

"In de eerste plaats noem ik de ladder van het verstaan. Daarmee bedoel ik dat de kennis van het zelf in een aantal gestalten van afnemende 'Jemeinigkeit' [HD dit is een term van Heidegger, die hiermee het besef uitdrukte dat welke hartstochten het ik ook mogen teisteren, het toch altijd míjn passies zijn] gerangschikt is. Mijn punt is dat we in het kennen in feite de ladder afdalen en niet bestijgen. Samengevat komt het idee hier op neer: we betrachten bij het begrijpen van mensen een zekere volgorde. Het ligt voor de hand als we om ons heen zien het gedrag van soortgenoten allereerst vanuit eigen maatstaven te verstaan, dus vanuit de vraag: hoe zouden we het zelf doen? Vervolgens, wetenschappelijk gezien een stap vooruit, proberen we mensen te doorgronden rekening houdend met hun eigen omstandigheden, hun eigen historische situatie en de daarin geldende maatstaven."

Interpretatie is een van de oudste academische disciplines. Werd het vroeger slechts als een onderdeel van de vrije kunsten gezien, in Pleidooi voor interpretatie laat Theo de Boer zien dat interpretatie tot een universele praktijk is geworden. Zij voltrekt zich in de spanning van distantie en betrokkenheid, rede en passie.

Boer, T. de (1997), Pleidooi voor interpretatie, Amsterdam: Boom [met mooie verwijzing naar Martinus Nijhoffs ontmoeting met de Rattenvanger van Hamelen]

Pleidooi voor interpretatie

Documenten

Reacties