We schrijven aan de opening van de derde podcast in het late licht van de nazomer op het landgoed

Die gaat zo worden:

Ken je dat? Dat tijdens een gesprek, of een vergadering steeds min of meer dezelfde woorden worden gebruikt? Dat de argumenten die al eerder voorbij kwamen opnieuw klinken, telkens weer? Dat de manier van spreken steeds dezelfde is? En dat je op een gegeven moment denkt "dat heb ik nu wel gehoord"! 

Wat kun je dan doen om onverwachte denkbeelden uit te nodigen en andere woorden te laten klinken?  Je kan beroep doen op een metafoor…..

Daarover gaat de wending van vandaag: wat zou een metafoor kunnen vertellen?

Hij gaat zo: je kan zelf een beeld verzinnen, of dat aan de deelnemers vragen dat past bij het onderwerp waar je mee bezig bent.  

en dan even tijd nemen om alles uit dat beeld trekken wat er in zit: de metafoor uitpakken! En dan alle kwaliteiten die in de metafoor besloten liggen als het ware ‘in het gesprek’ brengen.

Wij mensen zijn daar in leven en werk ongelofelijk goed in. Een stap maken naar een rijk beeld en daar dan betekenis aan geven. Zo goed dat zelfs een beeld dat er op het eerste gezicht niets mee te maken heeft toch onverwacht goed kan werken. Als je maar tijd neemt om de kwaliteiten van dat beeld op een rijtje te zetten. Dan doet onze verbeelding de rest.

Werken met een metafoor gaat over een beroep doen op de verbeelding. Laten we ons daarom voor verder onderzoek mee laten voeren… wat hebben man met cello en vrouw met woorden er over te zeggen….  

Dan bewegen we ons naar het Feminarium:

Na een tekst van Anouk ga ik iets vertellen over een favoriete metafoor. Ik moet veel gesprekken leiden. Soms zie ik die gesprekken dan alsof ze theater zouden zijn: het gesprek als theater.

Stel dat het gesprek dat we voeren of de vergadering zoals we die kennen eigenlijk een theatervoorstelling zou zijn? Probeer dat eens voor je te zien.

1- mijn rol verandert. Ik ben geen gespreksleider meer maar regisseur. Ik kijk anders en luister anders. ben niet meer bezig met het wel en wee van de deelnemers maar vooral met de kwaliteit van wat er gezegd wordt: is het mooi, raakt het.

2- dan veranderen de deelnemers die achter laptop zitten met koffie en papieren ineens in een gezelschap acteurs. wat is hun tekst. Wat kan ik doen om hun tekst

De een na de ander maken ze hun opkomst. Ieder met een eigen entree. Wat zou hun 'tekst' zijn?

En als eenmaal duidelijk is waar ze voor staan, raken we benieuwd naar de scenes,  de verwikkelingen. wat gebeurt er als ze onderling de interactie aangaan. verwikkelingen, complicaties, hoe meer hoe interessanter.  en hoe lastiger de vragen hoe beter. Als we het gesprek maar blijven zien als theater. 

Ik ben heel anders gaan nadenken over 'moeilijkheden' in een vergadering. crisis heb je nodig in het theater. anders is er geen katharsis.   

3- gesprek als een werk. waar speelt het zich af. wanneer begint het. en wanneer eindigt het.

4- en als ik het zeg tegen de deelnemers dat we doen alsof gesprek theater is dan spreken ze anders. 

Daar werken we aan de laatste teksten voor het script van de podcast.

En krijgen een mooie metafoor cadeau tijdens de maaltijd.

Dan komt de opname. Alles wat overdag groeide komt er nu uit. Bijna alle takes staan er in 1 keer op. Bij de opnames hebben we een papier meegekregen van Niek Pronk (HKU) die onze opnames zal monteren. Charmante aanwijzingen hoe we de combinatie van ZOOM en extra microfoon op telefoon kunnen gebruiken.

EINDE :) voor vandaag