Instappen!
De opdracht: schrijf een speech van 3 minuten waarmee je jezelf neerzet in je kring (je praktijk) met je onderzoek. Gebruik daarbij de vier uitgangspunten vanuit de retorica (ethos, pathos, logos, mythos). Wat een lastige, maar verrassend krachtige opdracht!
- pathos: een gevoelige snaar raken bij de toehoorder. Spreek tot de verbeelding, maak het persoonlijk.
- logos: gebruik argumenten, bronnen, feiten (ik sta hier niet alleen)
- mythos: laat het ongezegde er ook zijn. Laat het er zijn. Gevoeligheid voor woorden en voor stilte. Geef woorden de ruimte hun betekenis te krijgen.
Maar ik merkte ook hoe lastig het kan zijn om zowel te werken aan oplossingen voor de praktijk, als om de opgedane kennis te expliciteren. De oplossingen voor de praktijk vragen echt veel aandacht!...
Hoe voer je je onderzoek uit om dit voor elkaar te krijgen? Hoe geef je die dubbelrol van onderzoeker en ontwerper vorm in je project? En hoe krijg je mede-onderzoekers, studenten, docenten en partners uit de praktijk mee in deze aanpak? Hoe leg je je aanpak uit? 7 verschillende rollen voor de ontwerponderzoeker. Zo staat het in onze publicatie voor de Dutch Design Week. Ga er maar aan staan!
Jullie herkennen een ontwerpende aanpak bij elkaar en hebben elkaar opgezocht in een netwerk om van elkaar te leren en samen te sterker te worden. Maar wat ik hoor als belangrijk issue: we hebben geen gemeenschappelijke taal hebben om ons onderzoek te duiden. Is er zoiets als praktijkgericht ontwerponderzoek?
Ik vond het heel interessant om samen met jullie te kijken naar een aantal van jullie onderzoeksaanvragen. Als ik daarnaar kijk vanuit het perspectief van mijn kenniskring Methodologie van Praktijkgericht Onderzoek dan valt me vooral de manier op waarop elke onderzoeker zijn of haar eigen aanpak beschrijft. Veel verschillende aanpakken van onderzoek worden benoemd. En ook in andere woorden. Research through Design, ontwerponderzoek, exploratieve aanpak, participatief ontwerpen... Het lastige is ook dat er geen duidelijk omschreven onderzoekstradities zijn om je toe te verhouden. Dit onderzoeksveld is nog in wording.
Die diversiteit past ook bij het eigene van ontwerpen. Exploratief, breed, divers. Tegelijkertijd maakt dit het gesprek over de aanpak van je onderzoek heel lastig. Hoe kun je dan goed met elkaar uitwisselen over wat je lastig vindt in de uitvoering van je onderzoek?
Wat zou er nodig zijn om goed met elkaar het gesprek te voeren hierover? Zou het niet helpen als ieder voor zichzelf goed zou kunnen benoemen wat de eigen aanpak is, en waar je op voort bouwt?
Ik ben hier zelf heel benieuwd naar. En ik zou heel graag samen met jullie op zoek gaan naar praktische handvatten die helpen om hierin verheldering te bieden. Niet op zoek naar een zelfde aanpak, maar wel naar een gemeenschappelijke taal. Zodat het gesprek tussen onderzoekers hiermee kan plaatsvinden, en ieder zijn eigen onderzoek hiermee kan versterken.
Doen jullie mee?"