Iets doet mij terugschrikken en maakt dat ik in elkaar krimp. Ik neem niet mijn volledige ruimte in. Een terechtwijzing, een reprimande of de angst daarvoor. Hoe dreigend is een waarschuwend geluid en hoe verstarrend de stilte van geen commentaar?

We werken in een omgeving waar alertheid en spontaniteit op gespannen voet staan. Onbezonnen en vrij bewegen is hier geen gemeengoed. Niet zo lang geleden kreeg ik een soundbar onder mijn computer. Ineens kon ik muziek afspelen en ik kon kiezen via Youtube of Spotify. Tot dusver had ik radio maar dat was toch anders. Ik kon nu gericht muziek zoeken dus ook muziek die mij raakte en dat had ik niet eerder gedaan. Gek eigenlijk. Ik maakte mee wat patienten hier meemaken; na enkele jaren krijgen zij toestemming eigen muziek op usb of mp3 bij zich te dragen. Bij het luisteren van Stef Bos ‘taal van my hart’ voelde ik mij blij maar ook verward. Kon dit hier eigenlijk wel. Wat als er nu plotseling iemand binnenkomt?