misschien is het niet waar?
Er moet toch iets op gang komen? Ik wil zonder het stringente deurbeleid van mijn hoofd, met mijn hart woorden gaan proeven: nieuwe woorden, oude woorden, weggegooid jargon, bezweken concepten en modieuze tendensen.
Dit is mijn voornemen
Iedere dag lees ik een bladzijde uit een boek waarover ik of een ander twijfelt. Omdat de woorden geladen zijn met herinneringen aan een oud geloof of het jargon ons niet past. Ik of de ander keurt het af, heeft het bij de vuilnis gezet, vindt het modieus lonken of noemt het een dwaling. Wie die 'ander' ook moge zijn overigens: een ouder, publieke opinie, maatschappelijk veld, modegrillige hyperbool of een auteur met faam. Ik laat mij toch door 'denkbeeldige' anderen beïnvloeden. Voor die deur in mijn hoofd die gaat over binnenlaten, staat een groep ongenode gasten die zich schaamteloos bemoeit met wat uiteindelijk in mijn leven mag zijn.
Maar nu ga ik het eens anders aanpakken. Ik ga, in mijn eentje, staan bij het deurtje naar mijn hart, en vertel het aan niemand. Ik lees een bladzijde per dag en schrijf op welke woorden mijn hart raken, hoe dan ook, waarom is onbekend. Maar sommigen mogen van mij naar binnen, en anderen niet.
Eens kijken waar ik dan over een paar maanden ben?