2018-2019
24-12-2018
Wat nu ontstaat in een spel dat ik niet eerder speelde:
In oktober ben ik op deze plek begonnen met het beschrijven van de situatie waarin ik mij toen bevond op mijn werk en mijn wens hierin voor het collectief beweging te brengen.
De strekking van het verhaal van toen: Iets in ons doen en laten is onder mijn/onze huid gekropen. Ik wil hier mee breken en doe de aanname dat dat is wat voor ons als collectief ook noodzakelijk is.
Bittere ernst! Heilige opdracht!
Maar wat zich hierna in de tijd ontrolde maakt dit schrijven interessant!
Ik weet niet waarom, maar ik volgde deze impuls: Pas een simpele nieuwe regel toe op de tekst. Draai iets om, verander een woord consequent door een ander woord, etc. Doe het rigoureus en zonder terughoudendheid. Gewoon trouwhartig volgen, zoals het spelregels betaamd. Pas daarna mag je wat schaven aan de taal, maar nog steeds zonder het verhaal te veranderen. Meer in de geest van het bestendigen van het beeld dat nu is ontstaan door andere opties in taal te proeven.
Het is een makkelijk spel. Toch begeef ik mij in een ongekend avontuur. In dit spel met woorden verschuift er namelijk ook iets in mijn perceptie van ons verhaal en de definitie van mijn rol. Mijn boosheid wordt voelbaar. Scherpe woorden rollen uit mijn pen nog voor ik besef dat dat onder mijn goede intenties schuilgaat. Bovendien, dat wat geschreven staat gaat nog steeds over ons, maar ook over mij, over anderen. Het gaat over in relatie staan tot, je verhouden in de tijd en ruimte. En er komt langzaamaan beweging in mijn wens voor het collectief en vooral het aandeel dat ik daarin wil, kan leveren.
Ik kom los van mijn dominerende perspectief. Ik voel afstand en voel mij nabij. Ik ervaar ernst en waarachtigheid en geniet van de taal en betekenis die ontstaat zonder dat ik daar vanuit mijn eigen directe ervaring bij betrokken ben (in eerste instantie). Het gaat niet over mij en des te meer wel.
Ik speel!
Dit zijn de regels die ik tot nu toe heb toegepast:
1. het beschrijven van mijn analyse van onze situatie
2. ons en wij wordt ik
3. ik wordt jij
4. weglaten van woorden waar mogelijk
5. beschrijf het tegenovergestelde aan dat wat er nu geschreven staat
6. zoek woorden voor de innerlijke beweging in dat wat er nu geschreven staat(psychologisch gebaar M. Tjechov)
7. verander jij in ik en ik in jij
8. helemaal opnieuw beginnen
Dit is nu mijn verhaal:
Dit is mijn verhaal nu:
Actie 8: voeg in het goede fatsoen. Dat wat je toont aan de ander. De etalage. Laat staan de wens die achter dat wat stilstaat schuilgaat...
We zitten bij elkaar
en spreken
lachen
spelen
Ik pendel
ondertussen
in gedachten
heen en weer
wegwerpen
vertroetelen
ons verhaal
Wat ik zie
Wat ik zeg
Wat ik niet zeg
Wat ik wel wil
Help mij
breken
Bevrijd mijn taal
Sla gaten
Spiegel mij
in wat ik weiger te zien
Breek mijn beelden
omdat ik het niet doe
Wees eerlijk
Pas dan
kan ik
zeg ik
kalm en stil
ademhalen
en
pas dan
kijk jij
zeg ik
kalm en stil
naar straks
naar toen
naar nu
ruim leeg
maak heel
wens ik
in jou
tussen ons
samen
zijn
5 januari 2019
Actie 7: Verander jij in ik en ik in jij
Je haalt naar me uit
draait me om mijn oren
omdat ik je steeds weer ontsnap
Ik pendel
ondertussen
heen en weer
uitbraken
vertroetelen
mijn kant
van ons verhaal
Met gesloten ogen oordeel ik
Neem ik bezit
Help mij
breken
de gedachte
dat mijn denken
het enige denken
is
Bevrijd mijn taal
Sla gaten
Haal uit naar mij!
Spiegel mij
in wat ik weiger te zien
Leeg is dit moment
is dat wat was
is later
als ik blijft veroveren, innemen
zitten in
jouw
ons verhaal
Dit herhaalt zich
Openen
Vergrendelen
Neerkijken
Breek mijn beelden
omdat ik het niet doe
Haal uit naar mij!
Draai af
Breng in de war
Ruk los
Pas dan
kan ik
zeg ik
kalm en stil
ademhalen
en
pas dan
kijk jij
zeg je
kalm en stil
naar straks
naar toen
naar nu
ruim leeg
maak heel
zeg je
in jou
tussen ons
samen
zijn
Ons gekmakende
uitbraken
vertroetelen
ons verhaal
Je herhaalt naar mij uit!
5 januari 2019
actie 7: jij verandert in ik en vice versa
gevolg: Ik veroorzaak ook gedoe. Mijn blinde vlekken. Mijn benauwd denken. Niet loslaten. Niet koesteren. Mijn dwingen in verhalen. Vraag: hoe gooi ik mijn verhalen, mijn versies open, voordat ik van de ander vraag het te doen?
22-12-2018
Ik haal naar je uit!
Draai jou om je oren
omdat je mij steeds weer ontsnapt!
Je pendelt heen en weer
tussen
het uitbraken
en
vertroetelen
van jouw kant
van ons verhaal
Met gesloten ogen oordeel je
Neem je bezit
Doorklief de gedachte
dat jouw denken waarheid is!
Bevrijd je taal
Sla gaten
Adem
Proef het andere
Ik vecht met jou!
En ook
Ik spiegel jou
in wat jij weigert te doen?
Ervaar dat!
Leeg is dit moment
is dat wat was
is later
als je blijft veroveren, innemen
zitten in
mij
ons verhaal
Dit herhaalt zich:
Vergrendelen
Verdwijnen
Neerkijken
Ik breek jouw beelden
omdat jij het niet doet!
Ik haal naar jou uit!
draai mij af
begoochel je
ruk mij los
Pas dan
kan ik
kalm en stil
ademhalen
en
pas dan
kijk ik
kalm en stil
naar straks
naar toen
naar nu
Ik ruim leeg
Ik maak heel
in mij
tussen ons
samen
zijn
en breek
dat gekmakende
pendelen
tussen
uitbraken
en
vertroetelen
van ons verhaal
Ik haal uit naar jou!
22-12- 2018
actie: het vorige verhaal in alles omgedraaid
gevolg: de woede krijgt zijn plek. En terecht. Ik sta los van het collectief. En terecht.
Dit weiger je te zien!
Je herhaalt verhalen
Blind weigeren is blind winnen
Breek met denken
dat je denken 'waar-achtig' is!
Laat je taal
doorlaatbaar
Voel lucht
Proef woorden
Stommerd!
En ook
Wat was je lelijk?
En je deed zoveel niet?
Schaam je!
Er leeft niets in dit moment
niets in dat wat was
in later
als je blijft verblijven
in je herhaaltaal
Luisteren zonder lichaam
zuurstofloos zijn
Je mist wat ook is
Dat doe jij!
Stommerd!
Ik stop met luisteren
Ik wil niets anders dan je misverstaan
Ik wil los van jou
Ik weet zeker dat ik dan stil
adem haal
en
ik weet zeker dat dat voor straks
en zeker voor toen
en nu
lege ruimte schept
in mij
tussen ons
samen
zijn
en breekt
dat verdomt
herhalen van verhalen
Stommerd!
22-12- 2018
actie: het vorige verhaal in alles omgedraaid
gevolg: de woede krijgt zijn plek. En terecht. Ik sta los van het collectief. En terecht.
herschreven op 9 12 2018
actie: van tekst naar zo min mogelijk tekst.
effect: los van de context geeft vrijheid, spelen met taal is leuk,
Dit is mijn wens voor ons
Herken je dit?
Verhalen
en het herhalen
van verhalen
en het herhalen
van verhalen herhalen
over
strijden die we streden
of juist niet
verliezen
of juist niet
Dat duizendmaal daags
maalstromen
Pogingen
van het denken
grip
te krijgen
Vast houden
Grond voelen
Ik ben
Terwijl
Wat was je mooi?
En wat is er ook?
Kun je trots zijn?
Welke parels liggen in jouw handen?
Wat is het woord dat je werkelijk past?
Er sneuvelt
iets
in de tijd
iets
tussen
dat wat nu is
en
de herinnering
Hoor je wel
de ruimte
die er is
tussen je herhalen?
Vang je wel
momenten
de kreukels
krak
ook?
Ik wil jouw verhalen horen
Je begrijpen
Je aankijken
wie weet
leidt dat
tot
beweging
en
wie weet
brengt dat
voor nu
en misschien
voor straks
een andere kleur
in jouw en mijn
verhaal
en ons herhalen
van verhalen
7-12- 2018
Welke verhalen vertellen wij elkaar?
Het verhalen en herhalen van de strijden die men strijdt en verliezen die men lijdt is een manier om grip te krijgen op onze werkelijkheid.
En dat terwijl
Ook is er zoveel moois. Uit menselijk handelen komen pareltjes voort. Woorden daarvoor zijn er wel, maar ergens sneuvelt er iets.
Komt dat door het dominante denken in ons denken? De reproductie van 'zo doen wij dat nu eenmaal'?
Ik zou graag verhalen aanschouwen, logica's begrijpen, ons denken bekijken vanuit ongewone standpunten en tegenovergestelde perspectieven.
Want dit leidt tot beweging en een voortdurend scheppen van die zich herhalende werkelijkheid.
27 november 2018
Welk verhaal vertel ik mijzelf?
Ik ken de hang naar het verleden en het verhalen en herhalen van de strijden die ik streed en de verliezen die ik leed. Het is mijn manier geworden om grip te krijgen op de werkelijkheid. Het bepaalt hoe ik anderen tegemoet treed. Mijn vesting is niet zomaar binnen te komen.
Toch maken ik en anderen ook veel moois waar, uit handelen komen pareltjes voort. Woorden daarvoor zijn er wel, maar ergens sneuvelt soms de trots.
Komt dat door de verhalen die ik denk te moeten zijn? Het klemmende masker van mijn niet realisme? De maatschappelijke eis van onder het maaiveld?
Ik zou graag mijn geschiedenis aanschouwen, mijn logica's begrijpen, mijn verhalen bekijken vanuit ongewone standpunten en tegenovergestelde perspectieven.
Want dit leidt, zo weet ik uit eigen ervaring, als speler en als sensoloog, tot beweging en daardoor een voortdurend scheppen van de werkelijkheid. En een goed zuurstofgehalte in mijn bloed.
20-11-2018
Welk verhaal vertellen wij elkaar?
We hebben in onze organisatie een sterke hang naar het verleden en verhalen en herhalen graag de strijden die we streden en de verliezen die we leden, individueel en als collectief. Het is onze manier geworden om grip te krijgen op de werkelijkheid. We voeden er nieuwkomers in op nog voor ze onze vesting binnenkomen.
Toch maken we met zijn allen ook veel moois waar, uit ons handelen komen pareltjes voort. Woorden daarvoor hebben we wel, maar ergens sneuvelt de trots.
Komt dat door het verhaal dat wij als filantropisch instituut aan de buitenwereld vertellen? Het klemmende masker van ons ideaal? De maatschappelijke eis van een hagelwit blazoen?
Ik zou graag onze geschiedenis aanschouwen, onze logica's begrijpen, onze verhalen bekijken vanuit ongewone standpunten en tegenovergestelde perspectieven.
Want dit leidt, zo weten wij uit eigen ervaring, als spelers en nonsensologen, tot beweging en daardoor een herscheppen van de werkelijkheid en een goed zuurstofgehalte in je bloed ;0)
Deel 1
10 november 2018