Het einde bleek
een valse start.

Kijk jij eens hoe goed ik voelen kan.

Met je ogen.

Op de Tast.

De blauwe wolken dansen
groen en bruin in het vliegtuig
op zijn kop.

En de rechter hersenhelft betast
op weerzinwekkende wijze
de linker.

Weerzin, weerzin, weer zin, weer zin
WEER ZIN.

De aanspanning omvat
de blauwe ruimte. Duikend hoger
naar wolken happend.
Au mijn
kont op zijn kop weer
haai in de sky.

Jouw dobber mijn
schaduw op zijn kop
de kroon als verwijsbord.

Omdraaien maar, draai
om,
draai op draai
neer.

De eilandjes van

verbindingen

verspijkeren met veel precisie al
duimend hun spier.

De bruid bedrieglijk
verwond.

Rond
als een
spiegeling
die schuurt ribbelig.

Ik hou mezelf
vast zodat we
contra samen komen.

Zo vervloeien de extremen.

Even in de
lucht
en dan weer terug
op aarde.

Hmmmmmmm.