In muzisch werk zijn we telkens heel geïnteresseerd hoe dat levende van het werk aangewakkerd kan worden. De vergelijking met tuinieren, met de hovenier met planten van zaden en kijken wat er uit komt gaat aan alle kanten op. We hebben het daar telkens over. En omdat het werk de tuin is oefenen we in de praktijk daarvan. Wat gebeurt er als we dit doen? Wat is de wending als we dat doen? hoe stappen mensen in? Hoe werken we samen als we van verschillende kanten komen? Hoe worden we bewust van wat we doen? Hoe delen we dat levende werk weer met anderen die er naast staan en ook bezig zijn?

Er zijn heel wat zelfkennis boeken in omloop- waar je door dagelijks inquiry bewust wordt van wie en wat je als mens allemaal met je meedraagt. Je bestudeert daarin je eigen natuur. En dat maakt iets vrij dat je ‘keuze’ zou kunnen noemen. De patronen blijven dezelfde, maar je keus om er wel/of niet in te stappen wordt groter.

Zo is ons werk in muzisch werk ook, maar nu met kijken naar hoe we dat in de haarvaten van het werk doen. Hoe werkt een denkbeeld? Een interventie? Een ontmoeting? De tijd? De opstelling? De verbeelding? Het vertellen, het spelen, het maken? Dat is ons onderzoekgebied.  Met die inquiry wordt het werk zich ‘in’ het werk van zichzelf bewust.

klassieke beeld van de relfective practitioner- relfection in action on action- Kan je een voorbeeld vinden van reflectie ‘in’ het werk ipv ‘over’ het werk.